allah'ın çelişkilerle dolu bir karakter olduğunu gösterir durumdur.
allah: bak insan! seni meleklerden farklı yarattım, sana özgür irade verdim, akıl verdim, kullanasın, kendi tercihlerini yapasın diye! ayrıca ben çok süperim, kusursuz ve de harikayım tamam mı?
insan: Hımm, teşekkür ederim allah.
allah: o kadarcık mı?
insan: daha ne diyeyim?
allah: övmeyecek misin beni? övsene hadi, harika değil miyim sence?
insan: iyisin hoşsun tamam da sanki biraz da boşsun, böyle hep bir kendini övmeler falan.
allah: ne diyorsun lan sen! atarım ha cehenneme.
insan: kardeşim, eğer kullanmayacaksam niye akıl verdin, özgür irade verdin o zaman. hem aldığın cevaplar hoşuna gitmediğinde çirkefleşeceksen ne diye soru soruyorsun o halde.
allah: kes sesini, ben allahım, nasıl dersem öyle olur. Canım öyle istedi yaptım var mı ötesi!
insan: neyse, ağzımızın tadı kaçmasın diye bir şey demiyorum şimdilik(düşünce balonu: ruh hastası yemin ederim).
