hiç bir şeyin daha iyiye gitmeyeceği bir nokta var insanın hayatında, kişinden kişiye değişen, ama herkesin eninde sonunda maruz kaldığı-kalacağı bir farkındalık anı.
beraber yola çıktığın, hatta seni yola çıkartan canın, kanın insanların, hayat ışıklarının günden güne söndüğünü görmek..
geçmişte her şeyini paylaştığın, hatta paylaşmana gerek kalmayan, çünkü zaten her şeyi beraber yaptığın insanların, hayatında alelade, sıradan kimselere dönüşmesini izlemek..
git gide daha fazla eskiyi özlemek ama an geçtikçe ondan daha da uzaklaşmak, hatta artık onu olduğu gibi değil, istediğin gibi hatırladığını fark etmek..
Bir kere düşünmeye başladı mı, ucu bucağı olmayan zorluklardır. Bir yandan da yaşam döngüsünün kaçınılmaz gerçekleridir.
Bazen aldığın nefesi vermek bile zor gelir. Bana zor gelen başkasının eğlencesidir belki. Bardağın dolu tarafına baktırmak değil derdim. Akan zamanın berisinde kalmamak gerek. Yarını düne satmamak gerek.
çok zor değildi kokusunu içine çekmem, saçının her telini ayrı ayrı öpmem. sarılıp gitmemesini istemek zor değildi. ama yapmadım. ne kadar çok istense bile bazı şeylerin kolay olması gerekir. kolayca gitmesi gerek. kolayca bir hayat kurması gerek. unutulmam ya da güzel bir anı olarak kalmam gerek.
Valla bilmiyorum. O kadar denedim sinemada ötmüyor, vapurda ötmüyor, belediye otobüsünde ötmüyor, hatta yürürken bile sessize almayı başardım. Metrobüste zurna peşrevi çekiyor namussuz. Metrobüse binemez oldum arkadaş.
