iki hafta önce yaşandı bu durum ve ben sebepsiz kendimi biraz "özel" hissettim.
aynı yerde çalıştığımız bir arkadaşımız bir proje yapmış, geçen yıl kabul almamış, bu yıl biraz daha üzerinde çalışmış ve proje kabul almış. temmuz ayında 5-10 gün arası yurt dışında 3 ülkeden birini seçip 8 meslektaşı ile birlikte gidebiliyor bu eğitime...3 kişi kendi branşından meslektaşları olacakmış ve hocamız beni de davet etti. projede benim hiçbir katkım olmadığından -yeni tayin olduğumdan haberim de yoktu aslında içeriğinden- ben biraz tereddütle "teşekkür ederim hocam." deyince diğer arkadaş da "linguist gidiyoruz değil mi?" diye heyecanla sorunca "bilmiyorum, zaman ne gösterir" derken...projeyi yapan arkadaş gözlerimin içine bakıp -ki genelde iletişim kurarken gözlerini kaçırır- "linguist'siz olmaz tabi ki de gelecek" deyince ben kendimi gerçekten özel, değerli hissettim.
yurt dışında eğitime katılmak vs. bunlar benim için çok önem arz eden şeyler değil; ancak meslektaşımın bu tavrı çok hoşuma gitti.
aslında hiç alakası yok ama, dışarıdan kendime yani eve sipariş yemek söyleyince özel hissediyorum saçmasına. zengin olmayıp zenginmiş gibi imaj veriyor. swh. halbuki alakası yok. 50 kuruşun hesabını yapıyorum bazen itiraf etmeliyim. he aslında yapmak ayıp da değil şu zamanda. neyse bu kadar goygoy yeter galiba. mizahi falan bir kenara, size özel hissettiren sevdiğinizdir, en azından özel hissetmenizi bekleyen veya bekleten.
