moruk lan, bak aklıma yine manyak bir düşünce geldi. aslında ben insanın özünde ''iyi'' bir varlık olduğunu düşünüyorum moruk. yaşadığı şartlar ve hamlıktan olgunluğa geçerken yaşadığı evrede aldığı darbeler yüzünden şekillenip yamulduğu tarafları oluyor, olmuyor değil.
şu tsunami mağduru japonlar var ya; adamlar karpuzu kare bir aparatın içinde büyüttüler de, zavallım yuvarlak olacağı yerde kare olarak büyüdü, bilirsin sen de. sebebi de raflara dizilebilsin diyeymiş.
insanoğlu da, o büyüme evresinde girdiği sıkışıklıkların içinde, normal şekil alması gereken karakterinin dışında şekiller alıyor mecburiyetten. yani bir anlamda bastırılmışlığın başka bölgelerden pörtleme hali. karakteri çook sağlam olanlar, ruhun bu hava yapma halini, osuruk atar gibi atıyorlar buldukları deliklerden dışarı. zoru başarıyorlar, kurtarıyorlar kendilerini.
aslında bizim konumuz bu değil; ama bununla da alakası var ki anlatıyorum haliyle. sen de sabırlısın lan mayki. ne kadar esir alsam da dinliyorsun moruk. seviyorum seni.
insanoğlu mutlaka ama mutlaka bir şeylere takık olarak geçiriyor o bahsettiğim büyüme evresini. bu araba sevdası olur, aşk düşkünlüğü olur, ne bileyim lan işte paraya olan tapınma ya da zatturi zuttiri şeyler işte.
ama mutlaka bir takıntısı, içinden atamadığı içinde büyüttüğü bir vazgeçilmezi oluyor.
bunun örneğini kendimden verecek olursam ben aşka takıntılıydım moruk. daha 15 16 lı yaşlarımda her aşık olabileceğim potansiyel gördüğüm kıza aşık oluyordum. ileriki yaşlarımda aşka aşık olacağımı o zamanlar fark edemezdim tabi. nerden bileyim, çocuktum daha.
bir çoğuna açılamadan bitti aşkım anlıycağın. çocuktum lan; o zamanlar öyle feysbuktu bok püsür bilimum şeyler yoktu ki yavrum. uzaktan mendil de sallamazlardı tamam kabul ediyorum ama bu kadar da rahatlık yoktu yani.
gel zaman git zaman bir sürü fırtınanalar bok püsür derken geçti zaman. ulan bunu okuyan da beni aşk doktoru sanacak amk, yok be yavrum alakam yok sadece anlatıyorum işte.
şimdi ilahi güç baktı ki bu yavrucak terbiye edilmezse, hayatı boyunca ondan-ona, ondan-ona aşık olup duracak sağa sola. açlığı var ki öyle böyle bir açlık değil; on kaplan gücünde.
öyle kırıntıyla, ucundan ısırtmayla da doyacak gibi değil anlayacağın.
bunun açlığını doyuralım da hayatını idame ettirsin dedi ve olan oldu.
özümde iyi biriydim ben, kötü olmadım asla mayk. olgunluk evresinde fazlasıyla sıkışıklık yaşadım, fazlasıyla hava yaptı bizim ruh da haliyle. ama araştırmacıydım, öğrenmeyi seviyordum iyi kötü. aradım buldum ruhu nasıl osurtacağımı. denedim yanıldım ama yılmadım yaptım. özümü korumayı başardım ki hala şansım bu kadar yaver gidiyor.
velhasılı kelam, ilahi güç bana öyle bir aşk yaşattı öyle bir aşk yaşattı ki sonunda, hem hala bana şanslı olduğumu hissettirir bu, hem de şanssız mayko.
ayaklarımı yerden kesti allah belamı versin ki, göreceliliğe aykırı bu boşa itiraz etme. hem sen anlayamazsın. tamam seviyoruz ediyoruz dedik ama havalara da girme, götün başın oynamasın b'oğlum ya.
iyi tarafından bahsedersek ayıp olur. bundan daha büyük aşk yok mayk. yaşayacağımı yaşadım anlayacağın. o dağları delmeleri çöllerde amsalak gibi gezmeleri anladım anlayacağın. oysa ne dalga geçmiştim vakti zamanında be. ''lan mecnun sana karı mı yok nidaları'' havalarda uçuşmuştu. az bile yapmış oysa götveren.
kötü tarafı ise artık aşk yok. açlık artık yerini anlam arayışlarına bıraktı, dünyayı tanıyorum, insanları inceliyorum; garip garip uğraşlar buldum kendime. çoğu hayal cambazlığı olsa da güzel şeyler. bir nevi ikinci devre.
demiştim ya aşka aşık olacağımı nerden bilirdim diye. evet moruk aşka olan aşkım bitmiş bulunmakta. artık aşk arayışı yok; sindirme telaşları ve ânın zevkini yaşama halleri. umut da yok haliyle. olan oldu, daha yere basamadım ve basamam gibi de gelmiyor değil.
artık yola koyulma zamanı moruk. hayat insana neler öğretiyor lan. ne kadar yolun olduğunu bilmeden ilerlemek, durduğunda yolda durmak değil aslında; sadece ''durmak'' var.
ya gideceksin, ya da bir hiçsin b'oğlum.
