Tom Robbins'in parfümün dansı adlı kitabını okuduktan sonra kafama takılan ölümü yenme olayı ufak çaplı bir takıntı yarattı bende. Mantıklı ve mizahsal bir şekilde konunun içeriğinden bahseden robbins ölümü yenemesek bile yaşlanmayı geçiktirebileceğimizi savunuyor. Yaptığım küçük araştırma sonucu da bu mümkün.* Ama ecel diye de bir gerçek var. geçmişten günümüze. Ne kadar dikkat edersem edeyim ecel gelince birden ölüp gidebilirim de. Sizlerin bu konu hakkında fikirleri var mı beyler bayanlar?
mutlaka öleceksin. ayrıca senden geçti artık. çocuğun olursa, genetik yapısıyla biraz oyna. ölüm genini ve aktardığın hastalık genlerini düzelt. düzenli bir yaşamla bayağı yol gider, ama sıkılıp intihar eder.
tabi ki hepimiz öleceğiz kafadan doğanın kanunu bu ama nasıl ölmek, nasıl hissetmekten ziyade yaşama tutunmakla ilgili bir ilgi benimki. yani şöyle özetleyeyim dopdolu ve uzunca bir ömür. benim ilgimi çekiyor.
ölüm yenmek yenilmekle alakalı bir şey olsa idi belki... gerçi bu bile saçma.
ölüm her canlı için mutlak.
kazanıp kazanmamak değil sonrası mühim olan.
yaa işte böyleyken böyle.
