Tabiki yaşayabilir. Bazı insanlar diğerlerinden kendilerini soyutlar ve bunu uzun süreli alışkanlık haline getirir.
Şuan sorulsa çoğu insanda yalnızlığı seçerdi sanıyorum. Yani karaktersiz ve güvenilmez insanları seçmek yerine yalnız olmak insanı daha mutlu eder.
insan yaşayıp gördükçe yalnızlığı tercih edermiş. ne yazık ki insanlardaki o samimiyeti ve içtenliği göremiyorum. bugün çıkıp yüzüne gülen yarın gider düşmanın olur, sebebi de incir çekirdeğini doldurmaz işte bu halk dilinde sahte olarak geçer. kesin gözüyle bakacağım kimsecikler kalmadı.
kesinlikle yaşar. dert yok dırdır yok vırvır yok, onu yaptın yok, buna baktın yok, arkadaşlarınla çok takılıyorsun derdi yok...yalnızlık güzeldir, mutlu olmayı başarabilene ama...
Yanlış birileriyle ömür tüketip mutsuz olan insan için yalnızlık yalancı mutluluktur. Aslolan doğru kişilerle doğru yerde olabilmektir, ancak ömür boyu doğru yeri ve doğru kişileri bulmak dünyanın en zor şeyidir.
Yaşayamaz.
insan duygularını paylaşacak birisini arar her zaman. Mutluluğunu birisiyle paylaşmadıktan sonra her şey elimin ucunda olsa ne fayda.
Zaten çoğu insan sözlüğe içindekilerini dökmek için yazmıyor mu? En azından şu an yazabilme yeteneğine sahibiz. Belki zaman bu yeteneğinizi elinizden alabilir.
O zaman ne yapacaksınız?
Elbette hayatınıza aldığınız kişi muhtaç olduğu için değil, size değer verdiği için yanınızda kalacak birisi olacak.
