resmen benim için kullanılan tabirdir. halam bir şey anlatırken "o insanları sevmez" falan der baya da dalga geçer benimle. "kuzum insanları sevmiyorum demek nasıl bir şey" diye sorar.
evet insanları sevmiyorum. veteriner olacağım ben.
sevdiğimiz bir insanın yüzüne seni seviyorum diyebiliyoruz fakat sevmediğimiz bir insanın karşısında bu eylemin zıttını ifade edemiyoruz. bu yüzden insan sevmemek.
Insan sevmemek degilde, insanlarin davranislarini sevmemek demek dogru olur. Davranislardaki basitlikler, cikarciliklar, iki yüzlülukler sonucunda tüme varim yoluyla 3 5 kisi yüzünden bütün insanlara karsi bi tutum sergilemektir. Genel olarak kisiye büyük avantaj saglar ilişkilerde.
çok yanlış.
zira;
"Bütün kâinat birbirine sevgi ile bağlanmış.
Sevgini vermesini öğren.
Çünkü gönlün anlasın ki hepsine yer varmış.
Sevgisiz insandan dünya, unutma ki korkarmış."
Bir agnostik arkadasimin gorusudur. Daha dogrusu hayvanlara insanlardan daha fazla deger vermektir. Ama insan sevmemek yediğin kaziklara, hayatin darbelerine bagli olarak artan azalan bir sey.
tedavisi olmayan bir hastalık. salt siyasi ideolojisini haklı çıkarıp ego tatmini yaşamak için insanların etnik kimliğine nefret kusanlar bu hastalığın iflah olmaz esirleridir ne yazık ki.
işi gücü birilerine ve bir şeylere nefret saçmak olan ağzı salyalı öfkeli suratlar mı kurtaracak ve güzelleştirecek dünyayı? şimdi benden, gerçekten buna inanmamı mı bekliyorsunuz?
insanları yada bir insanı sevmemekten öte bir şeydir "insan sevmemek".
insandır sevilmeyen şey. bir yaratık, bir nesne, bir cisim gibi bir şey. hiç bir özellik gözetmeksizin yalın ve genel bir insan.
her insanın yaptığı, düşündüğü, konuştuğu, yapmak istediği şeyleri yapmak, düşünmek.. gülmek eğlenmek ağlamak, sinirlenmek, sevinmek.. insana sadece bir insan gibi uzaktan bakınca anlaşılan bir duygu.. kontrol altına alınmış bir et yığını. gülüşler, sinirlenmeler hep klişelere, kalıplara bağlanmış mekanizmalar.
ikili ilişkilerindeki yapmacık ve tek düze konuşmalar. inançları, inançsızlıkları, osu busu..
insanların tek güzel olduğu ve en doğal oldğu dönem veya şekli, düşünme yetisine henüz sahip olmadığı çocukluk anları. masumluk bile denilemez onlar için, masum olmak için suçun ne olduğunu bilmek lazım.
eğer bir çocuk kadar insan olabiliyorsa bir kişi, sevilesi bir yaratık olur. aksi takdirde, kendini her zaman farklı sanan bir "insan" olmaktan öteye gidemez.
