insanları yada bir insanı sevmemekten öte bir şeydir "insan sevmemek".
insandır sevilmeyen şey. bir yaratık, bir nesne, bir cisim gibi bir şey. hiç bir özellik gözetmeksizin yalın ve genel bir insan.
her insanın yaptığı, düşündüğü, konuştuğu, yapmak istediği şeyleri yapmak, düşünmek.. gülmek eğlenmek ağlamak, sinirlenmek, sevinmek.. insana sadece bir insan gibi uzaktan bakınca anlaşılan bir duygu.. kontrol altına alınmış bir et yığını. gülüşler, sinirlenmeler hep klişelere, kalıplara bağlanmış mekanizmalar.
ikili ilişkilerindeki yapmacık ve tek düze konuşmalar. inançları, inançsızlıkları, osu busu..
insanların tek güzel olduğu ve en doğal oldğu dönem veya şekli, düşünme yetisine henüz sahip olmadığı çocukluk anları. masumluk bile denilemez onlar için, masum olmak için suçun ne olduğunu bilmek lazım.
eğer bir çocuk kadar insan olabiliyorsa bir kişi, sevilesi bir yaratık olur. aksi takdirde, kendini her zaman farklı sanan bir "insan" olmaktan öteye gidemez.
bende böyle bir durum var. selam bile veresim gelmiyor amk. konuşmak, iletişim kurmak, etkileşim içine girmek bile istemiyorum. sadece kendi halinde yaşayıp ölmek istiyorum.
Hayvana eziyet edenleri, hırsızı, tecavüzcüyü, tacizciyi, kanun kural tanımazı da tamam!
Fikirleriyle insan zehirleyeni, dini istismar edeni, vatana, millete hayırsız uğursuz tipleri de tamam!
Da gerisini niye sevmiyorsun arkadaş!
Kokmuştur diye kızarttığı köfteden getiren komşunu,
Veresiye verip, halden anlayan köşedeki bakkal Musa' yı,
Evlâdını yetiştiren öğretmen Ayşe' yi
iğneden sonra acıdı mı deyip üzülen Fatma hemşire' yi
Ağırsa yardım edeyim deyip, valizi sırtlayan, adı sanını bilmediğiniz o güzel insanı neden sevmeyesiniz ki?!
Onlar sevilmez mi, baş tacı edilmez mi, delirdiniz mi?!
