vizontele ve pawanekani'de de geçen bir diyaloğun, yani; zeynep toku$'un ağzından mesut çakarlı'nın ağzına fı$kıran ve fon müziği olarak da hayatın menentsiz armonisini yüklenmi$ o hazin diyalogun en can alıcı, en yürek burkan soru cümlesidir bu...
[ - nedir bu?
- içinde yaramın kabuğu var!
- yaranın kabuğu mu?
- dü$ündüm ki fotoğraf vermekten iyidir. fotoğrafa bakar bakar alı$ırsın. ama yara öyle değildir; etimden bir parçadır. ne zaman baksan acırsın.
- insan sevdigine yarasini verir mi ?]
...peki ya insan sevdiğine yarasını verir mi? gösterir mi tahri$ olmu$ tenini, gözleri kanar mı, sesi kanar mı ılık ılık..?
" aşk , yaralarımızı öpüştürme çabamızdır " minvalinde aşkı algılayanlar için gayet mümkün bir durumdur.
" al yarim ; bu en acıtan yaramdır kalbimi, iyi bak ona..."
--spoiler--
iki bıçak seç kendine
biri yaralamak için
biri öldürmek
pusu kur gözleri
karanlık gölgesine
biri sevmek için
biri ihanet
iki yürek seç kendine
biri yaşamak için
biri gizlenmek
bir korkak, bir kaçak, bir firar
kaç kişisin sen sevdiğim, çocuk
içimdeki bıçak bir kere daha dönüyor
olduğu yerde
kalırsan sel basar yataklarımı
gidersen uçurum çiçekleri açar kalbimde
kimi zamanlar olur sevgilim
iki bıçak bile yetmez bir tek ölüme
--spoiler--
vermemeli. ben veremedim mesela. kime koştuysam, kime yetiştiysem, hepsi benden daha yaralıydı. o yüzden de avucumda sıkıp da sakladım yaralarımı.
kızgın kestane gibiydi her biri. avuçlarım yandı. ellerim kan içinde kaldı. gözlerimden yaşlar geldi de yüzümün şeklini bozmadan ağlama asaletinde bulunabildim. anladım her şeyi. ama anlatamadım. o yüzden dinledim herkesi. ama dinlenmedim. dinlemedim. ruhum hep yorgun kaldı. o yüzden göbek adım koma oldu. hayatımın hep bir yoğun bakımda geçtiğinin ıspatı için.
yaralarıma baktım sonra. dikiş tutmayan ve kapanmayan yaralarıma. kabuk bağlamaktan uzak. pansuman olmaz yaralarıma. herkesin gördüğü an iğrenerek baktığı yaralarıma.
insanların hakir gördüğü yaralarıma. doğru, musa peygamberin boynuna lanet halkasını geçirdiği köpek bendim belki. isa'yı ispiyonlayan yahuda bendim. bendim, ibrahim'i ateşe atan nemrut'un bilinçaltı. bendim, kızıldeniz boydan boya yarılırken imana gelmek isteyip de ağzına bir avuç çamur yiyen firavun.
peki sizler neydiniz?
her yeni insana acılarını yükleyen sizler neydiniz? sevdiğine kabuk tutumuş yaralar değil de, kızıl kan yaralar sunan sizler?
