tanım: etrafındaki gevezelerin muhabbetinden sıkılan insanın aslında özlü muhabbete duyduğu açlıktır.
bir kaç insan bir araya geldiklerinde hep gereksiz şeylerden bahsederler çoğunlukla. kızlar örneğin makyaj malzemelerinden, kıl problemlerinden, hangi erkek kişisinin nasıl seviştiğinden..yaş grupları biraz daha üst seviyede ise muhabbetler biraz daha sevimsiz ve yaşama sevincinden yoksun olur..bu gün ne yemek yapsak, kocam şöyle böyle vs gibi. Erkeklerde ise gereksiz iş atışmaları, kariyer, futbol muhabbetleri. Eve nasıl geçinecek kadar gelir verebilirim düşünceleri vs. Derin konulardan uzak, hayatın temposuna ayak uyduran, bir çoğu anlama dair hiçbir şey barındırmayan sığ muhabbetler..
oysa sohbete aç o kadar insan var ki çevremizde. Örneğin sözlük yazarlarının bir çoğu sohbet edecek ortamı ya da kişileri yakalayamadığından ötürü yazıyor belki de. Kendi adıma; Hayatıma giren insanlara baktığımda bir elin parmaklarını geçmiyor sohbet edip bir şeyler paylaşabileceklerim..ki bence bu iyi bir rakam günümüzde. bir çok insanın bu durumda olduğunu buradan feyiz alabiliriz. Başlangıç noktası olarak çalışma hayatını gösterecek olursak isabetsiz olmaz sanırım. Hep bir yerlere yetişmeye çalışıyoruz, hep koşuyoruz, sürekli zaman harcıyoruz fakat harcadığımız zamanın onda birini ayırmıyoruz bir dostla edilecek tatlı bir sohbet için. Bol köpüklü, esaslı bir kahveyi bir dostla oturup içmeyeli ne kadar zaman oldu sormak istiyorum gördüğüm herkese. Yanında da bir sigara tellendirmeyeli..
Evet ruhlarımız aç birer canavar gibi rahatsız ediyor bizi. Günlük hayatın rutin koşturmacası içerisinde fark etmiyoruz bunu. Sabahları işe gidiyoruz, akşamları eve geliyoruz ve hafta sonları uyuyoruz, hayat ne de güzel ve zahmetsiz..sıradan..acılı.
Ruhun duyduğu sohbet açlığını doyurabilmek için kim bilir kimlerle ne gereksiz muhabbetlere giriyoruz. Ama olmuyor, doldurmuyor gerçek paylaşımların yerini. işte bu sebepten günden güne konuşmayan insanlar haline geliyoruz, iki cümleyi bir araya getiremeyen, güvensiz, yorgun, laf anlatmayı lütuf olarak gören ve diğer insanlarla iletişim kuramayan bireyler haline dönüşüyoruz. Ve yazık ki bunun farkına varamıyoruz..
