parası olmayınca kendini huzursuz, bezgin, üzgün hisseden insan varoluş amacını kavrayamadan sefil bir ruhla yaşama veda ediyor.
para için her şeyi yapıyor, özgür olabilmek aklından şimdiye kadar hiç geçmemiş bir fikir haline gelmiş durumda.
çalışıyor şanslı ise zengin oluyor peki huzuru bulabiliyor mu? yıllar önce vazgeçtiği 'kendi'liği artık ona dönüp bakmıyor bile son bir şansı esirgiyor ondan ve düşünüyor mutsuzluğunu geçmişi kurcalamaya cesaret edemeden ölüp gidiyor.
parayı çok sevip paranın esiri olmak var işin sonunda. sonra çok para insanı huzursuz eder. parayı korumak için kollaman gerekir parayı. sadece hırsız mı? dövizin, altının artması borsanın çökmesi enflasyonu. bunlar hep paranın düşmanı. parayı koruyacağım diye huzurun kaçar.
haklı tespit.
Zira insanın tek özgürlüğü vardır, köle olacağı şeyi seçme özgürlüğü. ne yazık ki 21. asır insanları bir ideale, bir insana, bir tanrıya, bir ideolojiye köle olmak yerine insanın yarattığı en aptalca sisteme paraya köle olmayı seçiyor.
