aşık nimri dede'nin "insan olmanın" zorluğunu buram buram işlediği harika şiiri. arif sağ'ın bağlaması ve sesiyle can kazanmıştır. nakarat aralarındaki bağlamanın vuruşu ve diğer sazların coşkusu insanın tüylerini diken diken ettirir.
mahlası nimri dede 'ye ait olan türküdür. ayrıca bazı araştırmalarda dörtlüklerinin sonunda "ben mevlevi oldum da geldim" sözlerinin bulunduğu söylenmektedir.
"ikilik kinini içimden atıp
özde ben bir insan olmaya geldim
taht kuralı ariflerin gönlüne
sözde ben bir insan olmaya geldim
serimi meydana koymaya geldim
meğerse aşk imiş canın mayası
ona mihrab olmuş kaşın arası
hakkın işlediği kudret boyası
yüzde ben bir insan olmaya geldim
serimi meydana koymaya geldim
bütün mürşidlerin tarif ettiği
sadıkların menziline yettiği
enbiyanın evliyanın gittiği
izde ben bir insan olmaya geldim
serimi meydana koymaya geldim
ben de bir zamanlar baktım bakıldım
nice yıllar bir kemende takıldım
o aşk-ı mecazla yandım yakıldım
közde ben bir insan olmaya geldim
serimi meydana koymaya geldim
süregeldim aşk meyini içerek
her bir akı karasından seçerek
varlık dağlarını delip geçerek
düzde ben bir insan olmaya geldim
serimi meydana koymaya geldim
gör ki nimri dede şimdi neyleyi
gerçek aşkı her gönüle söyleyi
her türlü sefaya veda eyleyi
sazda ben bir insan olmaya geldim
serimi meydana koymaya geldim"
