insanlar kacma cabasının bittigi yere aittir diyenler var..
insanlar ayaklarının kosa kosa gittigi yere aittir diyenler var..
insanlar kendi olabildigi yere aittir diyenler var.. kendi olarak cok sevildigi..
insanlar icindeki en iyiyi cıkartan yere aittir diyenler var..
insan hicbir yere ait degildir, yolcudur diyenler var..
insan yurduna-vatanına-ailesine aittir diyenler var. insanlar evrensel degerlere ve dunyaya aittir diyenler var.
bunların hepsinde biraz dogruluk payı olabilir.
ama ben kendim hep didem madak ta bulurum kendimi: bir yanım serseri bir şair, dunyayı dolasmak istiyor. bir yanım ev hanımı kılıklı, evde oturup dolma sarmak istiyor.
benim sanırım beni oldugum gibi bi nebze anlayan, bir nebze seven, yanında rahat olabildigim ve beraber daha iyiye gitmeye calıstıgımız, sevdigim-sevildigim-saygı gordugum, dusuncelerimin onemsendigi, duygularıma kıymet veren yerlerde iyi hissediyorum en cok.
muhtemelen cevabı huzurlu hissettiğin yerdir ama bunu sürekli sağlayan bir yer bilmiyorum.
14 yıldır sürekli hareket halindeyim, bir yere ait olma hissimi yitireli çok oldu.
aile büyüklerimin yattığı bir mezarlık var, nihayetinde oraya gömülmek istediğimden eminim.
Çocukluğumdan beri çehresi hiç değişmedi, umarım ben ölene kadar da bir değişikliğe uğramaz. Seyrek çam ağaçları arasında, Hafif tepelik bir yerine gömülme fikri bana huzur veriyor.
