aslında herkes tarafından sevilmek değildir asıl ihtiyaç sevdiğin kişi tarafından sevilmektir. ama beğenilmek ister insan, herkes tarafından olmasa da kendine yakın hissettiği, hoşlandığı insanlar tarafından beğenilmek ister. ne kadar bunu inkar etmeye çalışsa da sosyal bir yaratıktır ve ilgiye muhtaçtır. bu ihtiyaç ta anne karnından ölünceye kadar devam eder. yoksa beğenilmek istemese, benzer düşüncelere sahip olduğu insanlara yol göstererek de olsa onlarla ortak bir şeyleri paylaşarak hayranlık duyulmasını istemese, kendini insanlara karşı sorumlu hissetmese ne sanat olurdu ne de felsefe.
Sevilmek istemem.
Hayatım boyunca sevilmedim. Bak bu duygu sömürüsü falan değil. Hiçbir zaman bir ailem falan olmadı, keşke olsa da demedim açıkcası. Hatta çok özgür bir insandım ve böyle mutluyum.
Ama hal hatır sorup, ne yaptığımla ilgilenen, beni önemseyen biri olsaydı hayatımda tüm ömrümü ona adardım, tapardım gibi geliyor bana. O samimiyetsiz arkadaşlıklardan ve zorla söylendiği belli "kızım napıyorsun"lardan öte bir şey. Her neyse işte ondan.
Ama olmaz. Mutluluk adam seçiyor çünkü.
