Epey zamandır cevabını düşündüğüm soru. Ben bütün insanların özünde iyi olduğuna inanıyorum. Onları kötü yapan veya kötü olmaya zorlayan şey nedir? Bir de elbette iyiliğin ve kötülüğün göreceli olduğu meselesi var. Kısaca bencilliği zulm etmeyi ahlaksızlığı haseti dedikoduyu vs vs vs kötü olarak nitelendirmiş ve açılımımı buna göre yapmıştım. evet, herkesin istediği gibi düşünmekte özgür olduğu bir tartışma konusunun sorusudur.
bana göre insan çok şerefli ve kusursuz olarak doğan bir varlık. ispatı? ispat yerine geçer mi bilmiyorum ama çocuklara şöyle bir baktığımda (0-4 yaş arası) hepsinde büyük bir özgüven, sonsuz sevgi ve affedicilik(iki dakika sonra unutuverir), bundan başka limitsiz bir cesaret(koca koca adamları hiç korkmadn yumruklamaya çalışır) ve çalışkanlık(her yeri karıştırır, karıştırmadan ve merak edip sorgulamadan duramaz) var. ancak ne zaman ki büyür, dış dünyaya kaçmaya başlar. büyükleri ona korkmayı ve değersizliği, iki yüzlülüğü, hayvanlar gibi çıkarcılığı menfaati ve yalan söylemeyi öğretir. zaman içerisinde kendinden iyice kopan çocuk büyüdükçe büyüklerine benzer ve hayvansılaşır. şimdi asıl soru şu; hayvanca yaşamak bir suç mudur yoksa bir doğallık mıdır?
insanın doğasında vardır kötülük. Kendim için konuşuyorum iyi olmaya çabaladıkça itiyolar kötülüğe. Küfürbaz oldum. isyankarım. Sanırım yok etrafımda biri. Herkes yanlış anlıyor artık beni aslında hiç anlamıyorlar. Ama umursamamak lazım. Müzik dinlemeye ve söz yazmaya devam dostum.
