Uzun zamandır bu soruyu kendime soruyorum ama doktorum dahil hiç kimse tatmin edici bir cevap veremedi bana.
insanı yaşamak zorunda bırakan temel neden nedir?
Neyi ispat etmeye çalışıyor?
Ani gelişen bir kalp krizi ya da üzerinize ağır bir duvarın düşmesi sonucu hayatınızı kaybetmeniz neden intihar ile eşdeğer olmuyor?
Hayat acı verici dostlar ve bu düzende bizim gibiler hiçbir zaman mutlu olamayacak. Sadece kendimizi mutluymuş gibi hissedeceğiz.
Hoş, sormadan edemiyorum. insan neden mutlu olmak ister ki ya da ne için mutsuz olmamaya çalışır?
Hayat zor. Cevabı belirsiz olan sorular ise bunu daha da zorlaştırıyor.
--spoiler--
ilk dönem Stoacı düşünürler ahlaki bir hayat için gerekirse intihar etmeyi de salık verirler. “Bilge kişi haklı nedenleri varsa, örneğin, yurdu ve dostları uğruna, ya da dayanılmaz ağrıları varsa, sakatsa ya da kurtuluşu olmayan bir hastalığın pençesindeyse, yaşamına son verecektir.” Zenon ve Kleantes yaşamına intihar ederek son vermiştir. Bununla da her durum karşısında özgür olunabileceğini söylerler.
Yaşamı biz istemedik ki biz sonlandıralım. Madem öyle istedi, o halde vardır bir bildiği. Mutluluk da ona aitse eğer, ki öyle; o halde onun sevdiği istediği beğendiği hoşnut ve razı olduğu hayatı yaşamaya gayret edersek belkide o aradığımız mutluluğu bize lutfedecek, bahşedecektir. O zaman yaşadığın hayat şartlarından razı olmak, aslında o'ndan razı olmaktır.
O'ndan razı olan mutludur. intihar o'ndan uzak olanların çaresizliğidir. Oysa ki o'nda çareler bitmez ve tükenmez.
