Acılarla ölmediysek de tükendik. Bazı sabahlara uyanmamak için çok dua ettik.
Ölüm bedenen ve ruhen gerçekleşir öncelikle. Ruhen çoktan ölüyüz ancak bedenen hala yaşadığımız ortada. Ancak tam anlamıyla hayattayız demek de mümkün değil. Ruh ölümünden sonra yaşamak arafta kalmak gibi bir şey. Bizler de Yarı ölüm içindeyiz diyelim. Beden de iflas edince tam anlamıyla bir ölümün içinde olacağız.
Peki beden de bir uykuya dalmak gibi fark etmezse ölümü? O zaman gerçek ölüm düşüncelerde, hislerde demektir. Ancak bunlardan hangisinin daha ağır bir ölüm olduğunu ölmeden, bedensel acıları sonuna kadar tatmadan bilemeyeceğiz. O güne değin Düzleşen bir çizgiyle hissizleşen bir kalp arasında mekik dokumaya devam.
Manen sizi öldüren insanlar olsa bile hayat farkına varmadığımız güzellikleri fark etmediğimiz kadar kısa.Maddi ölüm olmadıkça hayatın peşini bırakmayın,sıkı sıkı tutunun.Kendinize değer verin.Elbette değerinizi görecek insanlarla karşılaşacaksınız.Sabredin.Hayat güzel.
Toprağa gömüldüğünde mi çocuk ruhunun cenazesini kaldırdığında mı? Artık beşikte değil de sevdiklerin olmadan iki metrelik bir çukurda yatmayı öğreten hayat ne kadar güzel ve umut dolu olabilir ki?
