1. kimseden destek görmeden, torpil yapılmadan, geldiği yere kendi başına geldiğinde olgunlaşır. o zorluğu ve çileyi çekmek önemli bir olgunluk sebebi. benim benden başka kimsem yok.
2. çok sevdiği birinin nankörlüğüyle karşılaşan insan olgunlaşır. sizi satan ve bir başkası için harcayan zavallı hayatı boyunca mutlu olamayacak, bencil ve yalancı biridir çünkü. bu kişi herkes olabilir. aile, arkadaş, sevgili... kimseye güvenmemek insanı olgunlaştırır.
3. yalnız olduğunu farkedip, yalnızlığını kanıksadığında olgunlaşır. çünkü herkes (aile, eş, evlat bile) insana belirli bir süre eşlik eder. sonunda yollar bir şekilde ya ölümle ya da ayrı bir hayat kurarak ayrılır. yalnızlık ömür boyu.
Sizi bilmem de ben içimde merdivenleri çocuk gibi üçer dörder hoplayıp inip çıkma dürtüsünü bastırabilirsem sanırım olgunlaşmaya başlayacağım.
Var ya kesin serdagilin apartmanın merdivenlerin 5. Basamağına tek seferde zıplarım bence girişteki asansöre kadar olan yerden de sıfıra atlarım kesin mi acaba atlayabilir miyim ki of
Ağzından akan salyaları silip, edepsizliğin, hırboluğun, hadsizliğin prim yapmadığını anladığı, insan olmayı denemeye karar verdiği gün olgunlaşır.
Yaşla, başla alakası yoktur, tamamen Erdem işidir.
Hayatın bomboş olduğunu, kırmanın dökmenin anlamsız ve gereksiz olduğunu, ve herkesin bir gün mutlak bir biçimde öleceğini, ölenin de geri gelmeyeceğini tam olarak kavradığı vakit olgunlaşır.
sorumluluk adı altında birşeyler yapmaya başladığı zaman. mesela vizeye finale girmesi sorumluluğu ya da arkadaşlarıyla buluşucak tam saatinde orda olması sorumluluğu değil. değil işte.
