duygularını kontrol edebildiği an olgunlaşır. daha doğrusu; nerede ve nasıl , hangi zamanda, hangi duygu ile davranacağını bildiği an da denebilir. ayrıca; kaybettiği, maddi manevi değerlerin, aslında yalan dünyanın getirip , götürdüklerini idrak edebildiği an olgunlaşır. ki bu da olgunlaşmanın en üst seviyesi bence.
yaşanmışlık arttıkça olgunlaşır. çok şey görüp geçiriyorsunuz. kırıyor, kırılıyorsunuz. sevdiklerinizi kaybedip, kazık yiyorsunuz. bazen atıyorsunuz da. iş hayatı, sosyal hayat, mücadele derken bir bakmışsınız her şeyi sükunetle karşılayan, herşeyin mümkün olabildiğini bilen, çok da şaşırmayan biri olmuşsunuz. artık adına yorgun mu dersiniz olgun mu bilmem...
Bağışlamayı öğrendikçe olgunlaşıyoruz bana kalırsa.
bağışladıkça kalbindeki yük hafifliyor insanın, son yıllarda bunu adet edindim. karşıma çıkan her insan bir farkındalık bırakıyor ve insanın, salt sahip olmak isteyen, gördükleri ve duyduklarıyla yetinen ucuz bir yaratık olduğu idrakiyle aradığım huzura bir parça sahip olarak devam ediyorum yaşamıma.
