yok geçmişteki hatalar yok borçlanma şu bu hiçbir yazılan değil. babasız kalmaktır. çevremde de gördüm babası erken vefat edenlerle yaşayanlar arasındaki farkı. insanların yapısına göre değişir ama annenin yokluğu baba kadar koymaz* ikilemde kalıp da soruyu soracak baba olmayınca kendin karar vereceğin zaman büyürsün. 26 yaşındayım ama hala küçüğüm, çocuğum. yediğin bir boku sormadan temizleyecek birisi oldu mu arkanda nasıl büyüyesin...
ailesinden uzaklaştığı zaman.
şu ailenizden bi kopun da büyüyün artık.
hayattaki en değerli şey aile falan değildir.
hayatta değerli olan bir şey yoktur şahsından başka.
önceki yaşadıkları koymadığı zaman arkadaşlarından gördüğü ibneliğe alıştığı zaman gülüp geçtiği zaman kişi olgunlaşmış demektir insanoğlu piç işte kabul et rahat et .
sorunun cevabı yok. şöyle diyebiliriz; insan fiziksel olarak bebeklikten çocukluğa, çocukluktan ergenliğe, ergenlikten yetişkinliğe kadar büyür. fakat yaşlı bir insanın ruhu hala çocuk kalmış da olabilir. olgunlaşmak, içindeki çocuğu öldürmeyi gerektiren bir şey değil diye düşünüyorum. misal ben suratsızın tekiyim dışardan efendi çocuk diyorlar insanlara saygılıyım, düşüncesiz değilim falan bunlar olgunluk belirtileri olabilir belki ama içimde hala çılgın bir çocuk yatıyor. benim arkadaşımsanız en tahmin etmeyeceğiniz, en garip fikirleri bir anda ortaya atabilirim. tabii beni anlayacak arkadaş bulmak da zor 1 tane vardı o da vefasız.
değerli dediği her şeyi kaybettikten kısa süre sonra aynada kendi gözlerinden kendinden başka ait veya sahip olabileceği hiçbir şey olamayacağını okuduğunda.
