Küçükken cipslerden taso çıktığı zamanlarda sokakta taso oynardık bol bol. Sonra bir gün yine taso oynamak için dışarı çıktım. Eskiden taso oynayan bütün arkadaşlarıma sordum ama nafile. Artık kimse taso oynamıyordu. Işte ben o zaman büyüdüm.
Acılara tek başına göğüs germeyi ogrendiginde.
Kendi kararlarini kendi verip iyisi ni kötüsünü göze aldiginda.
Ve en önemlisi anne baba oldugunda.
Ki hiçbir özelliği tasimamaktayim.
Hayır küçük degilim.
Evet hala buyuyemedim.
tek başına kaldığı zaman büyür insan.
tek başına yorganı kafasına çekip ağladığı zaman büyür. soranlara uyuyorum derken.
birde insan ne zaman büyür? abla olduğu zaman. büyük olduğunu baya hissettiriyor sana güveniyor çünkü, örnek alıyor.
iyi zamanlarda zenginliği, şöhreti, kudreti ve arzulanmayı hazmetmeyi yani özkontrolu kötü zamanlarda vazgeçmeyi ve kırılmayı öğrendikçe diye cevaplanabilir bir soru. ama en mühimi, büyüdükten sonra cevaplanacak bir soru.
gerçekten acı çekip, insanların ne denli sahte olduğunu anladığında, elinde büyümekten başka bir seçenek kalmamıştır. o masum ve hayalperest insan gider, yerine daha kaşları çatık, gülümsemesi içten değil ağızdan olan, sevdiği mantığına uygun, seviştiği hormonlarına saygısından, bence kuru gürültü, öylesine bir insan gelir.
