mecazi anlamda kalbine dokunacak duygu yoğunluğunu ardına kadar yaşadığı zaman. bu kimi zaman üzüntüden, kimi zaman mutluluktan. kimi zaman çok dolmuşluktan. bazen sinirden, kendi kendini yemekten, pişmanlıklardan falan filan. tüm bunların ışığında aslında güçsüzlük değil ağlamak. birikimin noktalarının toplandığı yer diyebiliriz. onun için bu yeri her zaman çıkarmak da doğru olmaz, sürekli o yeri bir yerde bırakmak da.
