içgüdülerini ve maddi her şeyi zihninden arındır.
kendine ve insanlara uzaktan bak.
bir iş yerini hayal et, insanlar koşuşturuyorlar. patron işler kötü gitmediği için üzülüyor, bunalıma giriyor, çalışan eksiltmeye gidiyor. işten çıkarılan çalışanlar da üzülüyor. neden? evdeki ailesine bakamayacağı için? neden evdeki ailesine bakıyor, neden aile kurmak zorunda hissediyor kendini? hayatını kolaylaştırmak için.
şimdi bütün dünyadaki insanları hayal et. hepsinin yaptığı işleri zihninde aynı anda canlandırmaya çalış. nasıl? kaos... haksız mıyım? tek tek inceledikçe, yani özele indikçe hepsinin bir anlamı var değil mi? ama özele inmenin ne anlamı var? hayatın anlamını bir çalışanın patronuna rapor vermesiyle bulabilir miyiz ki? düşünebildiğin en genele git. şu ana kadar yaşanılmış olanları ve yaşanılacakları bir düşünce kalıbına sok. bu yaşanılmışlar ve yaşanılacaklar neden var?
seni hayatında en etkileyen bir olayı düşün. bir aşk olabilir, bir kaza olabilir, bir mutluluk olabilir. dünya da bu olaylardan en az 6 milyar tane var. nasıl? çok özel hissettin kendini değil mi? her gün, her insan kendini etkileyen olayı bütün algısının odak noktası haline getiriyor. peki neden? belki bencillik, belki yaşama isteği, belki maddiyata bağlanmak ve kör olmak... 6 milyar insan var dedim. çok ama çok fazla değil mi? ama bu düşünebildiklerimizin içinde bir şey ifade eder mi ki? düşünebildiklerimiz ne ki? gezegenler, galaksiler, uçsuz bucaksız boşluklar... bütün evreni düşün. biz neyiz bu dünyada peki? belki bizim evren kavramımızdan başka şeyler de var. nerden bilebiliriz ki bizim tüm bildiğimiz, algılayabildiğimiz bu evrenin aslında bir atom benzeri yapılanmanın içindeki sadece elektron boyutundaki bir varlık olduğunu? şimdi bir insanın patronuna raporu vermesini tekrar düşün. insanları düşün.
ve söyle bana. senin yaşamanın en ufak bir anlamı var mı? düşüncelerinin bir sonu olmadığını mı düşündün? sadece kahkaha atmak geldi içimden, sol frame dekileri okuyunca.
bu mantığım yarın sabah kalktığımda sona erecek, yine derse gireceğim, yemek yiyeceğim, hayatımı daha iyi yaşamak için uğraşacağım. neden mi?
efendim gerçekten çok önemli bir sorudur. insan ne için yaşar mutlu olmak, aile kurmak, para, türünün devamlılığı, zaman geçsin, din, tanrı, ailem, hiç farkında değilim bunlardan hangisi için yaşar. tabiki her insan için seçenek farklıdır peki hangimiz bu seçenek için yaşıyoruz gerçekten yada sistemi hangimiz boşverip isteklerimiz için savaşabiliyoruz. insanın kendisine sorması gereken ilk soru ben ne için yaşıyorum olmalı sanırım, ondan sonra da para içinse para için, aile kurmak içinse aile kurmak için yaşamalı kimseyi umursamadan kimsenin o seçenek kötü demesine aldırmadan korkmadan yaşamalı.
insan olmanın ne demek olduğunu bulmak için yaşar. insan olarak doğmak insan olmak için yeterli değildir
"tavuğa tecavüz eden insana insan demek hayli manidardır" .
çocukken top oynamak, dondurma yemek, arkadaşlarına hava atmak için, biraz büyüyünce üniversiteyi kazanmak, sevişmek, mezun olmak, ortamlara akmak için, işe girdiğinde emekli olmak için, yaşlanınca da torun sahibi olmak için yaşar bizim ülkemizde.
