insan ancak insan ile yaşayabilir. Bi hayvan da size sevgi verebilir ama sizi anlayamaz. insan anlayış ve değer ister. Bu değer arzusu insani bir değerdir. Anne, baba ve çocuklarımız da bize o insani değeri verebilir ama hayatı katlanır kılan şey kesinlikle karşılıklı anlaşabilmek ve kafa uyuşturabilmektir. insanın sevgi içinde olduğu sosyal çevresi olsa bile anlayanı yoksa hep bi eksik kalır ve o anlayanı bulmayı arzular. insan onu anlayan ve seven birilerinin varlığı ile mutlu yaşayabilir.
Tolstoy'un çok güzel bir kitabıdır. Hiç sıkıcı bir kitap değildir. Akıp gider. Kısadır ve fakat okuması zevklidir. Rus edebiyatını seviyorum, lanet olsun..
Kitaptan bağımsız olarak soru olarak cevaplıyorum.
insan unutkanlıkla yaşar. Her gün çevresinde kendi gibi yaşayan insanların ölüp bir iki metrekare çukura gömüldüğünü göre göre hala ölmeyecekmiş gibi yaşayabilmesi unutkanlık sayesindedir.
Tolstoy’un da söylediği gibi sevgi ile. Bunun kıymetini yalnız yaşamadan önce anlamamıştım işte her şeyin bir zamanı var. Bazı şeyleri anlamadığımda veya yapamadığımda uygun zaman olmadığından kaynaklandığına inanıyorum. bir şeyle daha deneyimlemek gerekir anlamadığımızı anlamlandırmak ve yapamadığımızı yapmak için.
Çoka tamah etmeyip yetinmeyi bilip azla yaşayın diyen Tolstoy kitabı. Nerede yeter de artar demeliyiz bilemiyorum. Bunu diyebilen insan ne yüce gönüllü bir insan. Biravi.
