doğarken herkesin içinde küçük bir kalp olur, sonra karakter şekillenirken yaşananlar, görülenlerle birlikte kalbin büyümesi yada küçülmesiyle iyi ya da kötü hali alır.
gelecek nesilleri kurtarmak için ehemmiyet arz eden bir düşünce olabilir bu ama şu anda o ya da bu etkiyle bok gibi bi ruhaniyete sahip olmuş bizlerin sikinde bile değildir.
insanda karanlık ve aydınlık taraf o daha doğmadan vardır. ben bunun canlı örneğini yaşayarak görmüş biri olarak diyorum ki seçim insanın kendisinindir. hangi taraf kendisine uygun geliyorsa onu seçer. karanlıksa ağır basan karakterinde karanlığı, kötülüğü, aydınlıksa iyiliği, güzelliği seçiyor. gerisi laf.
-biz çocukken külkedisi gece yarısı eve gelirdi,tarzan neredeyse çıplaktı,pamuk prenses 7 adamla birlikte yaşıyordu,batman arabayı saatte 300 km hızla kullanıyordu bunlarla büyüdük kötü olmamız normal.
insanlar sonradan kötü olmaya yönlendirilir. Ailede başlar,okulda devam eder. Çocuk toplum içinde yaşamayı öğrendikçe içinde yaşadığı toplumun bir parçası olur. Toplumun yaptıklarına ayak uydurmak kendine bir yer edinebilmek için bazen kötü olmayı öğrenir.
insanı kötü yapan yine insanlardır. Ufacık bir çocuk insan öldürmek nedir bilmez mesela. Hatta ölüm nedir onu bilmez. Ama şiddet ortamında büyürse büyürse bunun normal yapılması gereken bir şey olduğunu düşünür. Herkes bunu yapıyor bende yapmalıyım der. Eğer etrafında ona bunun yapılmaması gereken bir şey olduğunu öğreten olmazsa bilmez yaptığı şeyin yanlış olduğunu.
Ne ekersen onu biçersin demişler. Doğrudur. Kötülükle büyütüldüğünde bir çocuk kötü insan olur. Sokakta oyun oynarken arkadaşıyla kavga eden bir çocuğa eve geldiğinde " bir tanede sen vuramadın mı ?" diyen bir ailede büyüyen çocuk vurmanın,küfür etmenin,insanları ezmenin yapılması gereken bir şey olduğunu düşünür.
Doğduğu ilk günden beri kafasına tabular yerleştirilen bir insan hayatta o tabuların dışında bir olayla karşılaştığında kendinde her şeyi yapabilecek hakkı görür.
Sevgiden önce nefreti,taraf tutmayı,kendini her konuda haklı görmeyi öğretirsek çocuklara tüm bu kötülükler devam edecektir.
Sen ve ben ayrımına girildiği noktada başlar kötülük. Ben haklıyım sen haksız. Ben beyazım sen siyah. Ben zenginim sen fakir. Ben akıllıyım sen aptal. Ben kültürlüyüm sen kültürsüz. Ben bilirim sen bilmezsin. Ben yaparım sen yapamazsın. Ve daha niceleri.
insanlar arasındaki ayrıcalıklar,ötekileşmeler,bencillik ve sencillik bitmeden bitmez kötülük.
insanlar temiz doğar,insanlar yine kendileri gibi temiz doğan insanlar tarafından kirletilir.
