her insan en güzel, en saf ve en temiz bir şekilde doğar. büyüdükçe bu hasletler evrimleşip çıkarcıığa kadar dönüşür. bu dönüşümün hızı ne kadar düşük tutulursa orjinalite o kadar çok muhafaza edilir. bu korumanın sıfatıdır insan kalmak. ne kadar az bozulursak o kadar temiz kalırız. bu temizlik halidir insan kalmak...
--spoiler--
Hayat bize mutlu olma şansı vermedi sevgili,
biz kendimizden başka herkesin üzüntüsünü üzüntümüz,
acısını acımız yaptık çünkü.
Dünyanın öbür ucunda hiç tanımadığımız bir insanın göz yaşı bile içimizi parçaladı.
Kedilere ağladık, kuşların yasını tuttuk...
Yüreğimizin zayıflığı kimi zaman hayat karşısında bizi zayıf yaptı.
Aslında ne güzel şeydir insanın insana yanması sevgili...
Ne güzeldir bilmediğin birinin derdine üzülebilmek ve çare aramak.
Ben bütün hayatımda hep üzüldüm, hep yandım.
Yaşamak ne güzeldir be sevgili...
Sevinerek, severek, sevilerek, düşünerek...
Ve o vazgeçilmez sancılarını duyarak hayatın...
--spoiler--
Dünyada gördüğümüz bütün o çirkin, karın ağrıtan, sizi yok eden, kusturan bir çok olaya rağmen (bkz: Özgecan Olayı ve niceleri) , hiçbir şey görmemiş ve sadece melül melül bakan o içimizdeki çocuğu hatırlayabilmektir.
internette sokak kedisine yardım eden 7 yaşında bi kız çocuğu diye bi hede vardı.
övüyoruz yardım severliğini ve vicdanını.
sigarayı bırakan adamı kutluyoruz.
köprü yapan, yol yapan başkanı yere göğe sığdıramıyoruz.
aslında olması gerekeni yapan bi kız çocuğu var.
olması gerektiği gibi sigarayı zaten içmemesi gereken bi adam var.
köprü yapması zaten görevi olan bi başkan var.
ama övüyoruz.
insanlığın bittiğini söylüyoruz.
insanlığımızı sömüren sistemi kendi ellerimizle örüyoruz.
insan kalmaya çabalıyoruz.
herkes çabalıyor, bir parça insanlığı kaybetmemek için.
bi yandan yok ederken, bi yandan yapıcı olmaya çalışıyoruz.
ne yapacağını bilmeyen canlılarken insan olmaya, insan kalmaya çabalamak boş.
