herkes birbirinin arkasından bişeyler konuşurken, sizin de arkanızdan bişeyler konuşulduğunu anlarsınız birgün. bu kadar salak olmamalı insanlar. yani sen gidip bi adamı bana kötülersen, hatta başka bi tanesini daha. ben anlarım dostum benim arkamdan konuştuğunu. insanları eleştirdiğinizde* kendilerini düzeltmeleri, ya da iyi hissetmeleri gerekirken her zaman ki gibi sizi zararlı çıkarırlar.* sonuç olarak insan hayvanı artık düşünemeyen bi hayvandır benim nazarımda.***
(bkz: ve daha niceleri)
değişmek için bir sebeptir aslında. cesaret verir kötü gibi dursa da. var olan görüşleri tekrar gözden geçirip, sağlıklı bir şekilde düşünmek için ideal bir koşuldur. kısacası, faydalı olabilir, bir fırsata dönüştürülebilir.
Bu hayatta Yalnız olduğunun bilincine ulaşmaktır. Siz acı çekerken yanınızda dostunuz olmaz, anneni, babanız olmaz, siz kendinizlesinizdir; Içinizdedir bu kavga. O yüzden tarafları ayıran olmaz ve bu kavga sonsuza dek sürer. Dost sandiğiniz insanlar sadece siz ona yardım ettiğiniz sürece yanınızdadır, çıkar ilişkisinden başka bir şey değil. Zaten onunla arkadaş olurken de şappadanak olmadı değil mi? Onun yararına bir tohum ektiniz, umut ektiniz, Onda hoşnutluk biraktiniz. Bu hayat bencil kardeşim; herkes bencil olmazsa, herkes yalnız olduğunu kabullenmezse işte o zaman tökezler.
benim surekli icinde bulundugum oldukca rahatsiz edici ruh halidir. genelde aileden birinin attigi kazik sizi bu duruma getirir cunku aile disinda biri size ne yaparsa yapsin aileniz hep arkanizda sanirsiniz halbuki bu dunyanin en buyuk yalanidir.soyle ki aslinda onlarin da kendi hayati var ve sizi (sizin sandiginiz gibi) kendi dunyalarinin merkezine koymuyorlar.onlar da once ve en cok kendilerini dusunuyorlar.hatta fedakarliklar kraliceleri(!) olan annelerimiz de aslinda fedakar degiller sadece bir sey yaparken ileriyi dusunup senin icin yapiyorum,katlaniyorumdedigi icin kucuklukten beri olusmus bir algi var.
Kisaca herkes kendini dusunuyor arkadas kimsenin umrunda degiliz bunu kabullenmek lazim.
insanların rakip kulüp taraftarlarını hiç düşünmeden kırdığı, herkesin egosunu doyurmayı süresiz ve başlıca amaç olarak belirlediği, farklı düşünce ve beğenilere nefretle bakılan günümüzde normal olarak kabul edilmesi gereken sonuçtur.
kimse kimseyi dinlemek, kimse kimseyle buzları eritmek istemiyor. düşünmeden saldırıyor, kırıyor. sonuç da insanlardan uzaklaşmak ve içine kapanmak oluyor.
okurken kendim yazmis gibi okudum hatta bi kac saat once acaba benle ayni ruh halinde olan baska bi insan daha varmidir diyodum. demekki varmis tam aklimdaki dusuncelerin aynisi.
Herkesin seytani yanini orten bir melek yani oldugunu gormek , o iyi yan kalkinca altindan turlu yilanlar okuzler ciyanlar cikiyor. Bunu anlayinca haliyle olan vaziyet.
bir süredir büyük ölçüde yaşadığım durumdur. saygısızlığa, her şeye gereksiz yere maydonoz olanlara, kendini bulunmaz hint kumaşı zannedenlere, bir dediği bir dediğini tutmayanlara, sürekli ajıtasyon yapanlara, insanları kontrol altına almaya çalışanlara, insanları sırf kendi istedikleri olsun diye sürekli zorlayanlara tahammülüm yoktur.
introvert bir kişiliğe sahipseniz çoktan başınıza gelmiş durumdur. asosyalliğin dibine vurursunuz, yalnız kaldıkça kendinizi rahatlamış hissedersiniz. insanları hemen analiz ettiğiniz için onlardan anında soğursunuz falan. farkındalık sahibi olmak çok zordur. hele bu ülkede daha da zor. insana insan dışı bir varlıkmışsın gibi hissettiriyor..
