Kişiye alıştıkça beyinden gelen yapma etme talimatlarını dinlemeyip duyguların gazıyla hareket etmek ve sonra zırlamak ders alıp daha güçlü olmak varken yhaaa beni heykeş yarı yolda bırakıyor ne geldiyse bu iyi niyetimden siye sızlanmak.
ısrarcı olmak. çok sevdiğiniz insanlara karşı bile ısrarcı olmayın, kenardaki egolarını ortaya çıkarabilir.
bir insanın hayatınızın merkezinde olmasa bile önemli bir kısmında yer edinmesine izin vermek. bu da büyük hatalardan biridir. ondan önce de bir yaşantınızın olduğunu hiçbir zaman unutmayın, çok yakın bir arkadaşınız olsa bile onunle birlikte ve ondan ayrı geçirdiğiniz zamanlar dengeli olsun. kimseyi tepenize çıkarmayın, gittiklerinde afallarsınız.
o ilişkiyi iki farklı insanın yaşadığını kabul etmemek.
kardeşleri tasvirlerken bir elin parmakları bir değil diyebiliyorken, sevgili-eş söz konusu olunca 'ruh ikizim yiha' adı altında her duygu-düşünce-davranış üçlüsünün bir olması gerektiğini düşünüyoruz.
insanlar çift de yaratılmadı.
ruh ikizin de yok.
o seninle aynı insan da değil.
olduğu gibi kabullen. sevebiliyorsan onu sev. kendi kafanda yarattığın aslında kendin olan ama onun silüetindeki insanı değil.
herkes kendini az çok seviyor zaten.
eğer bu bir ilişkiyse onun kendine uygun olmayan huylarını benimsemek ilişkiyi ayakta tutar.
anlaşmazlık tabiki olacaktır. tartış, tekrar konuş ve kabullen.
oyunu onun kurallarıyla oynamazsan, kendi oyununu kendin bitirirsin.
gerçek sevgiyse eğer bu hissedilen, sabırlı ve inançlı olmalısın.
belki de yenileceksin. ama bunun sonucunda bir yenilgi yok.
sen elinden gelenin en iyisini yaptın.
yaşadıklarını yaşayabildiğin için mutlu ol ve huzurla hayatına devam et.
olması gerekeni yapamıyoruz. yani karşındaki sana nasıl davranıyorsa senin de öyle davranman lazım. Bu ister arkadaşın olsun ister ailen olsun ister bir başkası. karşı taraftan sana ne geliyorsa seninde karşıya bunu iletmen lazım ne eksik ne fazla... yani böyle söyleyince çok çıkarcı bir söylemmiş çok hesaplanmışça görünüyor olabilir ama böyle de davranmazsan sonra sen üzülüyorsun.
olması gerekeni yapamıyoruz. yani karşındaki sana nasıl davranıyorsa senin de öyle davranman lazım. Bu ister arkadaşın olsun ister ailen olsun ister bir başkası. karşı taraftan sana ne geliyorsa seninde karşıya bunu iletmen lazım ne eksik ne fazla... yani böyle söyleyince çok çıkarcı bir söylemmiş çok hesaplanmışça görünüyor olabilir ama böyle de davranmazsan sonra sen üzülüyorsun.
Tabi ki ilgisizlik. Kim olursa olsun hergun gördüğün annenle babanla tartisirsin kötü söz soylersin hatta konuşmaz kusersin. Ama olumlu dünya bir anda bir daha hayatın boyunca onları göremeyeceğini düşünmezsin. Hergun kaybedicekmis gibi hergun son gunmus gibi davranmak gerek. ne ömür sigortamız var ne de azraille sözleşmemiz. Ve tabi ki aşk. O ilk günkü neşeler hevesler ilgiler yerine sorumsuzluk ve soğuk davranışlar alır. Sen aynısını o aynı aradaki fark artık bi önemin kalmadığı. Artık yeterince bir arada oldugunuzdan hergun gordugunuzden değerini bilemezsiniz illa ayrılık girecek işin içine.
Karşındakine hak ettiğinden daha fazla değer vermek. Sonra sen verdiğin değerin yüzde birini bile göremiyorsun. Üzlüyorsun,kendini değersiz hissediyorsun.
