omg! dediğim başlık.
şimdi 2-3 gündür tarafımdan düşünülmekte olan hadisedir. şöyle anlatmalıyım ki;
'ben bir maliye öğrencisiyim ve gerçekten düşünmeden seçtiğim bir bölümdü. ailemin isteği üzerine.. aslında bakarsanız onların idealleri üzerine kurulmuş bir hayatım var. bana gelip sorsanız, inan iktisatı size anlatamam. ekonomiyi bilmem, sevmem vs. ben hiç bir zaman ideallerimi zevklerime göre ayarlamadım, her zaman bana yararlı olabileceğini düşündüğüm şeyler üzerine bir bina inşa etmeye çalıştım. benim büyük zevkim fotoğraf çekmek, resim çizmek, yazı yazmaktı. evet ben bunları kullanabileceğim bir bölüm okumuyorum çünkü zevklerimden vazgeçtim. ideal dediğin bana göre kendin için en iyisini yapmaya çalışmaktır ve etrafındaki kişiler içinde en iyisini yapmaya 'çalışmaktır'. kıssadan hisse insan idealleri için zevklerinden vazgeçebilir.
tanım; insan, kendini insan yapan özelliklerini bir kenara atıp, onları düşünmeden en iyisine ulaşabilen bir varlık olabilmeyi başarabilir mi?
(bkz: bir soru olarak tanım)
