tabi ki insanın kafasını meşgul ederek. belki de bütün zamanı bir çaba ve uğraşa adayarak. bak bakalım o zaman yorgunluktan ne acı kalır ne geçmiş ne dert ne tasa. tek derdin bir kaç saat daha fazla uyumak olur.
boş boş düşünerek acılar, geçmiş yaşantılar iyisiyle kötüsüyle tekrar hatırlanır. hatta unutulmaz ki hatırlansın. ancak üzerine yeni acılar gelince o acılar unutulur. veyahut öyle bir acı yaşarsın ki bu acı dediğin şey solda sıfır kalır. hayata birazda pozitif bakmak şart. sen hep o acıyla yaşarsan ne olur sonu.. insan kendine zarar verebilir mi? evet. ama vermemeli. sağlıklı düşünen bir insan zaten başkalarından gelen acıyla yaşamaz, geçmişe takılı kalmaz. öyle ya da böyle ömür biterken acı içinde kıvramak niye?
unutmak mümkün müdür ? unutulmaz belki ancak zamanla yüklenilen duygu ve anlamlar kaybolur, sıradanlaşır, insan huzurlu, mutlu ve sakin bir yaşam sürdükçe zaman zaman ruhun ihtiyacı olan acıyı geçmişte arar, tabiri doğruysa acıdan haz almak ister, ancak eski acı hatıralar bir başka sıkıntılı ve üzüntülü veya yorucu dönemle azalır.
atalarımız boş yere '' acı acıyı bastırır, su sancıyı'' dememiş.
