Bir yılanın yavrularını ısıtmak için güneşin altında yanma noktasına gelecek kadar kendini ısıtıp, yavrularının yanına yuvaya ısı götürdüğünü,
Ayağa kalkamayan bebek filin başında sürünün gitmesine aldırmadan yanlış hatırlamıyorsam 2 gün anne ve abla filin beklediğini, sonunda yavrunun kendini toparlayıp ayağa kalktığını ve yola beraber devam ettiklerini,
Şempanzelerin çete gibi toplanıp onlara yanlış yapan bir maymunu yakalayıp döve döve öldürdüklerini,
Yavru bir şempanzenin şaka olsun diye çiftleşen bir şempanzeye pandik attığını ,
Yarasaların bizim gibi toplum hayatı sürdüklerini,
Bilyor muydunuz... Hayvanların sadece yemek için yaşadıkları doğru değil. Biz de bir felaket sonrası (deprem sel vb.) kıtlıkla karşılaştığımızda, amacımız sadece yaşamak, hayatta kalmak olmuyor mu? işte o an farkımız içgüdülerimiz ile ortadan kalkıyor. Bizler belki daha acımasız hayvanlar oluyoruz...
Özellikle yaşananlar görülenler karşısındaki tepkilerimiz bizi böyle yapan. Birileri zulmediyor ve birileri duyarsız davranıyor. Sizce hangisi daha tehlikeli? Zulmetmek elbette. Ancak bu kısa vadede geçerlidir. Uzun vadede ise gittikçe duyarsızlaşan toplum gün gelecek facia getirecektir.
To be continued... (otobüsteyim bu konu uzayacak elbet.)
