insan üzerindeki bir ide, naturalist, pozitivist, ve daha sonra pragmatist öğretilerin kabul ettiği "homo faber" ide'sidir. Bu düşünceye göre insan temelde hayvanlardan çok da farklı olmayan bir "içgüdü varlığı" dır. Bacon, Hume, Spencer gibi pozitivistlerin insan anlayışları, onun içgüdü varlığı olduğu yönündedir. Çalışan, konuşan, üreten, aklını ve mantığını ancak uğraşları ile kuran bir varlıktır insan. Özde düşünen değil yapabilen, şekil veren, üretebilendir. tüm teknolojik avantajlarına rağmen günümüz insanı için "iNSAN OLMA SORUNU" önemli hale gelmiş, onun insanlaşması için temel gerekliliğin cevabın kendisinde değil sorulan sorunun oluşturduğu eylemde, yani "ARAMAK"ta olduğu inanıyorum ki daha da belirginleşmiştir. Evrendeki tüm varlıklar içinde, düşünce ve irade verilmiş bunun içinde sorumlu tutulmuş,
değerli kılınmış varlık, yükselmiş.... yeri gelmiş en değersiz varlıkların da aşağısına inmiş, anlaşılmaz bir varlık.....
zeka ve akıl arasındaki farkı gözönüne aldığımızda insan daha zeki olsa da hayvanlardan daha akılsızdır diyebiliriz. öleceğini bilerek yaşayan tek canlı insan olmasına rağmen hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayan yine insan. ey hayat sana kafam girsin . ya ya .
