Ahlak dinde değil kişidedir. Ne papazlar ne imamlar gördü bu dünya küçücük çocuklara bile tecavüz eden. Kişi ahlakını korursa ve kendine yapılmasını istemediği hiçbir şey yapmaz ise zaten ahlak için farklı bir şeye ihtiyaç duymaz.
Ahlak, ailede başlar. Dini körü körüne yaşamaktansa araştırıp doğrusunu öğrenip iman etmek daha faydalı olur ve böyle topluma daha yararlı birer birey olunacağı kanaatindeyim.
insanlar öyle emredildiği düşündükleri için, bir şeylerden korktukları için ahlakî tutumlar sergiliyorlarsa o insanların doğruluğu sorgularım. iyilik, doğruluk insanın içinden geldiği zaman gerçektir.
dinin ahlaka bir getirisi olsaydı eğer müslüman ülkelerinde kadın (allah ve peygamberin böyle yücelttiği varlık) bu kadar ayak altına düşürülmez, çocuklar bu kadar ucuz olmaz, yaşlılar bu kadar çöp olmaz, insanlar bu denli nefret dolmazdı. ve ben o kadar çok insan gördüm ki ateisti, deisti en müslümandan daha insan, daha merhametli ve daha sevgi saygı dolu.
Dini olan insan ahlaklı olamaz asıl, tüm dinler en az bir kesimin öldürülmesini veya dışlanmasını emreder, buna tabii kimse ahlaktan bahsedemez, elbette ahlakı bacak arasında aramıyorsa.
Ayrıca tanrı maskesi arkasından istek ve arzularını sunan hükümdarlardan ibaret dinler in ahlak ile ne ilgisi var, din dolandırıcılıktır, sahtekarlıktır.
Ahlak dediğin şey kişinin kendini yetiştirme tarzına bağlıdır, dine değil, din sana şunu yapma dese bile yaparsın ama içinden gelirse neyin doğru olup olmadığını belirlersin zaten.
