Sahip olduğumuz, meleke haline getirdiğimiz her davranışımız aslında bizim babamız. Bir işi yapmaya başlarsın, bu iş zor bir iş olabilir, hatta insanı kahreden, acıtan, yakan bir iş bile olabilir. ilk üç hafta hep isyan edersin, yapmak istermiyim ama mecburiyetten dersin, en uygun fırsatta kurtulacağım dersin! Sonra aradan çok uzun zamanlar geçer. O üç haftanın üstüne bir üç hafta daha... fakat vazgeçememeye başlarsın artık. Çünkü o, çünkü o senin baban olmuştur, efendin olmuştur, kopamazsın, elinden alırlarsa feryadı basarsın. Hayatımız bunlar gibi, bir ton alıskanlık zincirleriyle doludur. en basit eylemden, en sıradan düşüncesine kadar her şey, evet, aslında herşey bir alışkanlık ve döngü içerisinde. Bir girdaba tabiyiz ve biz diretmedikçe asla, olan alışkanlıklarımız dışında bir şey değiliz. O halde iyi alışkanlıklar kazanmaya çalışmalıyız. Alışkanlıklar karaktere, karakter kadere dönüşür. insan alışkanlıklarının çocuğudur.
