acıyı alıp götüren şey yalnızlıktır. önce yükselerek duyum eşiğinizi yok eder hüznünüz. sonrası huzurun başlangıcıdır.
şöyle mesela, gök gürlemesinden çok korkarım ben. özellikle de evde yalnız değilken. evde yalnızken korksam; yanımda olacak, bunu önemseyecek kimse yok çünkü. görmezden gelirim korkumu.
herkesin dilindeki, pardon tweetlerindeki aşk acısından bahsedelim mesela. diyelim ki sevgilinizden ayrıldınız. başkalarının yanındayken eve gidip ağlamak istersiniz belki. ama eve gittiğinizde bir film izlersiniz, bir şeyler yazarsınız ya da sadece ağlarsınız. ama bir şekilde mutlaka yolunu bulursunuz.
Aşk acısıyla herkes başa çıkar. intihar etmiyorsa baş ediyor demektir. Ama kendini mahveden psikolojisi altüst olup hayatını zindana çeviren insanları hiç anlamam. En büyük dert sendeymiş tripleri boş triplerdir. Hiç bir bok bilmiyorsanız açın haberleri izleyin. Be hayatlar ne çileler var.
bastırabilir. acı ciğköfte yedikten sonra supanglesini alip cirilciplak tuvalete girebilir. ı follow you acip supanglesini yerken sicabilir. sonra dus alip uyuyabilir. bu da benim seklim..
