insan saçmalamaya başladığının farkına vardığı anda artık dönülmez akşamın ufkundadır ve o anki his insanı "ne diyorum lan ben?!" edasıyla duvardan duvara çarpabilir. çok berbat bir durumdur. bu an kah sevgili olmak istediğiniz kişiye, kah annenize babanıza kardeşinize, kah hocanıza, patronunuza denk gelebilir. bu anlarda durumu kurtarayım derken iyice saçmalama ihtimaliniz de oldukça yüksektir. yapmanız gereken en basit eylem de olaysız olarak oradan uzaklaşmaktır. *
bu tarz saçmalamalar da genellikle ergenlikte tavan yapmaktadır.
hafiften sıkıntıya girdiği, böyle buram buram terlediği anlardır. terliklediği değil terlediği andır, terlik yemek ile karıştırılmaması gereken terli bi andır yani. hem terli terli su da içilmemeli. sandalet terlikten daha sağlamdır bu arada ve takunya cidden kafa siker. off ya terlemeye başladım ben, carttttttt.
(cart ya, cart diye de bitiririm bu entry. kime ne anlatıyos ki amk. ver bkz olsun bitsin)
onunla konustugum an öyle bir saçmalarim ki, kendime geldigim an her lafimi analiz etmeye baslarim. bütün gün konusmalari kafaya takip, yine saçmalamissin derim kendi kendime. hem saçmalamak, hem aptal gibi kalakalmak, hem de bos gülümsemeler..
