tenefüs için yapılan geri sayımın son 10 saniyesi.
31 den sonraki ilk 4-5 saniye.
tıka basa yenilen bir yemekten sonra yakılan sigaranın ilk ve son nefesi.
ciddi ve sıkıcı bir ortamda istemsiz olarak gelen osuruğun belli bir süre tutulduktan sonra artık dayanılamayacak dereceye geldiği zaman ortamın terkedilmesiyle beraber osuruğun salınmaya başladığı ilk saniyeler.
gece saat üç-üçbuçuk gibi gece çorbaya içmeye dışarı çıktığı vakitler. sokaklar bomboştur. sanki bütün şehir seninmiş gibi gelir. sıcak çorbayı içip eve dönerken hafif üşünür...
olsa olsa ölmektir bu an. ya da ne bileyim sibirya'nın uçsuz bucaksız karla kaplı topraklarından en yakın yerleşim biriminden yüzlerce km uzakta falan yaşadığın andır. başka türlü kimse özgür değildir. hep bir şeyler özgürlüğünü kısıtlar.
kısıtlanmış özgürlük özgürlük değildir.
haaa, bakın bir de bütün gün tutulan çişten sonra eve yetişmek var ki...*
istediği anda istediği yere istediği şekilde gitmesidir.
düşünün, istediğiniz herhangi bir otobüse biniyorsunuz gözünüze hoş görünen bir durakta iniyorsunuz, bilmediğiniz sokaklarda yürüyorsunuz...(neyse abartmayalım öyle özgür oldum heheyt nidalarıyla kaybolmayın.)
herhangi bir yere geç kalma derdi yok, kimseye hem de hiçkimseye bağlı olmadan, umursamadan yaşarsın o anı.
