anneme karşı geldiğim, onu üzdüğüm ve ağlattığım zaman hissettiğim duygu. bazen nefsimize yenik düşeriz ve aniden birine çatmamız gerekir. oda biricik anamız olur.
inat ettiğim, alıngan olduğum, benim için değerli olan birini kırdığım, sözümü tutamadığım, yapmam gereken bir işi son güne bıraktığım, * ailemin fertlerini kırdığım, üzdüğüm anlar. *
Ne halt ettiğinin farkına vardığında, kişinin kendisine deliler gibi kızdığı anlardır.
Daha dün, öyle bi' halt ettim ben misal. izlediğim bir programı anlatıyordum anneme. Programda evin mimarı, ev sahibi kadının gardrobunda bulduğu rahmetli anneannesinin elbisesini, programın sonunda tablo yapıp asmıştı duvara. Kadın bunu görünce, hem hüzünden, hem de mutluluktan ağladı deliler gibi.
Bunu anneme anlatınca vurmak istedim kendimi.
Çünkü henüz 2 yıl olmadı rahmetli anneannem vefat edeli.
Annem ağlamaya başladı, ben kendime sövdüm. Küfretmeyi becerebilsem, hıncımı alabilirdim belki kendimden.
