eskiden ota boka mutlu olan ben artık olamıyorum. yaşadığım şeyler beni melankolik bir ruh haline itiyor. sosyal medyadaki o herkesin yaşadığı 'mükemmel' hayatlar beni benden alıyor. her gün aynı şeyleri yapıp o lanet kısır döngüde sıkışıp kalıyorum. çıkmak istedikçe daha çok battığım bir bataklıkta buluyorum kendimi. düşünüyorum, düşünüyorum ve yine düşünüyorum. bir çıkar yol yok sanki. böyle yokuş aşağı düz vites ineceğim ve sonunda bir duvara çarpıp uyanacağım bir rüya olsun bu. artık uyanayım!
sahte-yapmacık bir hissi yaşamak ve yalanlarla avunmak yerine gerçeği bilerek ve ne hissetmemiz gerekiyorsa, o an gerçekten de o hisleri yaşamak çok daha iyi bir şey neticede.
Hepimizin boynunda ışıl ışıl ama görünmez bir yanılgı kolyesi var canlarım. Hepimiz bu kolyelerden ibaretiz. Her yanılgıya bir boncuk. Gerçek diye bir şey yok. Sıkmayın canınızı. Hadi bay.
