babayla geçirilecek vaktin onun için ne kadar önemli olduğunu gözlerindeki ışıltıdan anladığınız andır. bazen o fark etmeden gizlice onu izlersiniz, yaşlandığını fark eder, eskiden her şeyi yapabilen baba figürünün aslında sizin yapabildiğiniz çok şeyi yapamadığını görürsünüz. o an kendinize söz verirsiniz laf dalaşına girmem üzmem bu adamı diye, acıma dediğimiz budur aslında ama çoğu zaman yine üzeriz.
olmaması gereken durumdur. onun her halini bildiğinizi ve onun bir evladı olarak bir ömür yaşadığınızı varsayarsak, ona gereken her türlü evlatlık sıfatını yapmanız gerekir. gerekirse bokunu da temizlemelisiniz. nokta.
