Ne gariptir ki insan yavrusunun gelişim süresi çok uzun. Çoğu hayvan doğumundan birkaç dakika ve ya bir kaç gün gibi bir süreden sonra yürümeye, hatta koşmaya başlar, diğer hemcinsleri gibi hayatını ikame ettirir. Fakat insan yavrusu en az bir iki yıl gibi bir süre geçmeden yürüyemez, iletişim kuramaz, kendi işlerini göremez. Ta ki 3035 yaşlarına gelip olgun bir birey olana kadar büyük ölçüde bir yardım eline muhtaç yaşar. Otuzdan sonra ise yavaş yavaş yaşlanmaya başlar. Ve en sonunda aynen bebekliğindeki gibi muhtaç ve kendi kendine yetemez hale gelir.
Kabala bir grafikten bahsedecek olursak:
0 yemek ve tuvalet ihtiyacını kendisi göremez.
1 bazı ihtiyaçlarını ifade etmeyi öğrenir.
2 yürümeye ve kısmen yemek ihtiyacını görmeye başlar.
3 tuvalet ve yemek ihtiyacını büyük ölçüde görebilir.
.
.
.
70 ulaşım ihtiyacını göremez hale gelir.
75 yemek ve ulaşım ihtiyacını göremez hale gelir.
80 yemek, ulaşım ve tuvalet ihtiyacını göremez hale gelir.
85 ihtiyaçlarını dile getiremez hale gelir.
(bebeklikte grafik çocuktan çocuğa değişebilir.)
(yaşlılıkta grafik kişinin sağlık durumuna göre değişebilir.)
O Allah ki, sizi oldukça zayıf bir maddeden yarattı. Sonra bir zayıflık olan çocukluk çağından çıkarıp, güç kuvvet vererek, genç ve delikanlı haline getirdi. Sonra da bu kuvvet ve güçlüğün ardından, tekrar güçsüzlük ve ihtiyarlık vererek, saçlarınıza aklar düşürür. O dilediğini yaratır. O herşeyi bilendir ve sınırsız güç sahibidir
