1.
geri dönülemeyecek derecede büyük ve çirkin, telafi edilemez olduğunu düşündüğü işler yaptığı andır. insan aslında sevdiklerini kaybettiğinde ölür. ben ölüm değil ölümlerden korkarım çünkü birinde ben varım öbüründe sevdiklerim.
2.
cehennemde kazıklar ya da cennette avokadolarla karşılacağı an.
3.
hayati boyunca yasadigi tum olaylari bir arada toplayip yonetmenlik yaparak bir kac saniyede vizyona soktugu andir.
12.
ilk kez ölmeyi düşündüğü andır. bir daha eskisi gibi yaşayamaz.
10.
--spoiler --
bu noktada öldüğünü anlayan kişi kalkıp gitmek istediğinde kafasını başucuna koyulan taşa çarparmış ve korkudan ödü patlarmış.
--spoiler --
Ölmüşüm la ben korkudan ödüm patlasa ne olur? Bir daha mı korkudan ölürüm yoksa*
7.
sorulara cevap veremediği anlardır. bkz. münker ile nekir.
6.
(bkz: enee yokmuş ya lan ) gibi tepki veremeyeceği, çünkü beynindeki son elektrik kıvılcımının da sönmüş olduğu andır.
5.
bazen yaşarkendir bunun anlaşılması. nefes almayı yaşamaktan sayıyorsak da onu bilemeyiz.