Allah ile ya da Allah'ın diniyle alay etmenin -müslümanları kızdırmak yahut doğru yoldan saptırmak için olsun- kendi azaplarını, zararlarını arttırmaktan başka bir işe yaramamasıdır.
Bu dünyada ölene dek istediğiniz kadar kudurabilirsiniz. Sonra, ateş sizi çağırıyor.
Ben bir inançsız olsaydım din ile işim olmazdı. Hatta inananları kırmamak için bu konuya pek girmezdim. Onlar böyle mutlu ise kimsenin mutluluğunu bozmak istemem derdim. Şu an bile bir Hristiyan yada budist için asla yorum yapmam.
Ama enteresan şekilde inançsız çoğu kimseler gözü dönmüş gibi din ile uğraşıyor. Gerçekten inançlı kimseler bu kadar din hakkında konuşmuyor. Adamlar ilginç bir şekilde çaba içinde kendilerini paralıyorlar.
Olaylara bu taraftan bakıldığında şeytanın bu kimseleri esiri ettiğini görebiliyor, kuranda Allahın o kişilerin davranışları hezeyanları hakkında anlattığı şeylerin nasıl da aynen yaşandığını görüyorsunuz.
Bir şeye inanmayan insan için doğal olanın o şeyden uzak durmak, ilgi alanının dışında tutmak olması gerekirken bu kişiler ekstra bu konu ile ilgileniyorlar, bazen yalanların, bazen yanlış yorumların misyoneri oluyorlar.
Müslümanlık ve semavi dinler dışında hiçbir inanç ile hiç kimse böyle ruh hastası edasında uğraşmıyor. Bu kişilerin aynısından uzak doğuda, çinde, Hindistan'da kamboçyada, vietnamda var sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Yok.
Bu tipler en fazla Müslümanlığa, sonra Hristiyanlık ve sonra yahudiliğe karşılar. Başka dinin böyle obsesif, takıntılı düşmanları yok.
Şeytanın yoldaşı olmuşsunuz, şeytanlaşmışsınız haberiniz yok herşey normal sanıyorsunuz.
