tarihten beri ingiltere'nin avrupa'dan hep biraz ayrı olduğunu bilenler için şaşırılmayacak olaydır.
ingiltere dünya siyasetinde bile hep 1,5 avrupalı olarak görülür. britanya yarımadasının avrupa bağlantısının olmaması nedeniyle yeri geldiğinde avrupa içi kıta savaşlarından kendilerini koruyup kollayabilmişler, avrupadaki siyasi ve dini akımlardan daha az etkilenmişlerdir.
zaten ingilizler tarihten beri hep atlantik güçlerine ve kendi sömürgelerine avrupadan daha yakın olmuşlardır. amerika, kanada, avustralya, yeni zelanda gibi ingilizce konuşan ve anglosakson kültürü olan ülkeler ingiltere'nin daha çok ilişki kurup ticaret yaptığı ülkelerdir. bir de tarihten beri ne fransızlardan ne de almanlardan hazzetmemiştir ingilizler. ab de zaten almanya ve fransanın kuruculuğunda gerçekleşmiş bir birliktir. bu nedenle ab'ye mesafeli olmaları normaldir.
ab'yi güzel sarstı. ama devamı gelmeli. özellikle yunanistan, romanya, bulgaristan, macaristan gibi ab'nin periferi ülkelerinde çok ciddi bir anti-ab'cilik var. sotiris diye bir yunan akademisyeni okumuştum. meseleyi çok başarılı bir şekilde anlatıyordu. avrupa birliği denen şey gün geçtikçe nazilerin hayalini kurduğu yeni düzeni andırıyor. ab için 4. reich sözleri yüksek perdenden dile getiriliyor. almanya birçok ab ülkesi üzerinde tam anlamıyla finansal zorbalık yapmakta. ve bu da kitleleri isyana sevk ediyor. çipras deneyimi bir fiyaskoydu. yine de hala umut var.
her zaman her gelen iktidarın "çıkarız bak" diye yarattığı iç politika malzemesidir. iktidara gelmeden önce "referandum yapıp halka soracağız" derler, geldikten sonra bu sözden hiç bahsetmezler; avrupa birliği'nin her talebinden sonra "tamam, bu sefer ilişkileri ciddi ciddi düşünüp gerekirse çıkacağız" diye hava atarlar, avrupa bunlara "siktirin gidin o zaman" diyince de "yok canım, öyle demek istemedik" diye kuyruklarını kıstırırlar. bu hadise ingiltere avrupa birliğine girdiğinden beri devam eder. boş lakırdıdır, ve özetle göt ister...
