durum giderek garipleşmeye başladı dilin kullanımında. fransız olan ingilizce bilmeyen ama türkçeyi öğrenen bir adam türkiyeden rastgele birisi ile konuşsa ve bu birey birazda yeni nesil olsa anlaşmaları çok zor. işin garibi bu kullanımda tek bir türde yok. insanlar aslında kelime dağarcığını arttırmak istiyor birbirlerine yeni kelimelerle cümle kurmak hoşlarına gidiyor ancak bunu sağlayabileceği dil türkçe değil ingilizce oluyor. çoğu zaman oyunlarda kullandığı yabancı kelimeleri ilk başlarda başka birisine sadece oyundan bahsederken kullanıyor daha sonra bu kullanım günlük hayata yansıyor. işin gerçeği şu ki gerçektende insanın bazı kelimeleri türkçe olarak ifade edesi gelmiyor. örneğin haberlerde bile 'internet üzerinden oynanan oyun' şeklinde değil 'online oyun' şeklinde söyleniyor. online oyunlardan bahsetmişken mesela wow, wow oynamayan bir insanın, uzun süredir oynayan iki insan konuşurken anlayacağı şey ancak toplam konuşmanın yüzde beşi. sorunu ortadan kaldırmak aşırı derecede zor bir iştir. zaten dünyada iletişim geliştikçe dillerin birbirine girmesi kaçınılmaz. eskidende yok muydu bu sorun osmanlı devletinde arapça farsça türkçe bilmeyen yazara yazar demiyorlardı. o kadar fazla dili bir arada bilen yazarda elbette birbirine bilinçli ya da bilinçsiz karıştırıyordu dilleri. edebiyatta bu üç dilin aynı şiirde gayet normal olarak geçtiği örneği sayısal olarak dağlara taşlara sığmaz. sonuç olarak dilin nesilden nesile belli bir miktar değişeceği işin gerçeği. türkiye olarak türkçeyi dünyaya empoze etmedikten sonra türkiyedeki insanları yabancı kelimeler kullanıyor diye suçlamak yararsız, çözüm getirse neyse ama çözüm getirmediği gibi daha da kışkırtıyor. ingilizce kullanmayalım diyen adam türkçede güzelim ç harfi varken yerine gidip c kullanıyor hatta daha acısı ch kullanıyor. hiç olmazsa bu önlenebilir çünkü buna ne edebiyattan örnek verilir nede mantıklı bir açıklaması olabilir. tek denilebilecek kelime 'özentilik'tir.
