çok bulunan kuyruk tipi. Çocukların çocuğu oluyor peh peh.
--spoiler--
Cocuklar, çocuklarımız..
Hem sevinç, hem güven, hem sıkıntı, hem üzüntü kaynaklarımız!.
Evet yavrular, yavrularımız..
Her neslin ve her kuşağın karşılaştığı, yaşadığı bir olaydır bu!.
Asırlardır bu olayı yaşayanların düşündükleri, tartıştıkları sorular ise genelde birbirine paralel sorulardır.,
Çocuklanmızı nasıl ve neye göre yetiştireceğiz?
Eğitimde dayağın yeri var mıdır?
Çocuklarımızı dövecek miyiz, yoksa hiç dövmeyecek miyiz?
Çocuklarımıza baskı yapacak mıyız, yoksa hiç baskı yapmayacak mıyız?
Nasıl yetişecek çocuklanmız?
Yoksa biraz dövüp, biraz dövmemek, biraz baskı yapıp, biraz baskı yapmamak mı gerekiyor?
Bütün bu sorular asırlar boyu tartışılmış ve çeşitli yaşam tarzlanna göre genel cevaplar bulmuştur. Fakat bu sorulara dünya görüşlerine göre değişen genel cevaplar verilse de, birçok annelerin veya birçok babalann çocuklara yaklaşımı çok özel farklılıklar gösterebilmektedir. Bazıla-n çocuklanna karşı haşin bir kartal, bazıları uysal bir kuzu gibi davranabilmektedir. Nitekim bu farklı yaklaşımları, yaşadığınız çevrede veya yaşadığınız bölgede görebilmeniz mümkündür. Birbirinden farklı olan bu yaklaşımlara alıştığınız için, bu yaklaşımları pek yadırgamazsınız.
Fakat bu kadar hoşgörülü olmanıza rağmen yine de sizi şaşırtacak bazı olaylarla karşılaşmanız mümkündür.
işte benim de karşılaştığım böyle bir olaydı.
Beş-altı yaşlanndaki bir çocuk, babasının ceketinden tutmuş ve babasını bir o yana, bir bu yana sürüklüyordu. Babasına bir taraftan tükürüp, bir taraftan söylediği sözler ise, sansür koymadan aktarılabilecek sözler değildi. Çocuğun elinde tekerlekli oyuncak gibi sürüklenen babacık ise bir yandan üzerindeki tükürükleri silmeye çalışıyor, diğer yandan çocuğun tekmelerinden sakınabilmek için kıvırtıyordu!
Şaşırmıştım!
Gerçekten çok şaşırmıştım!.
Çünkü o zamana kadar bir ineğin kuyruğunu salladığını çok görmüştüm, çok görmüştüm ama, küçücük bir kuyruğun, koskoca ineği salladığını ilk kez görüyordum!..
--spoiler--
