bir gün çok iyi hatırlarım dolmuş ağzına kadar doluydu ve ben en arkadaydım hiç utanmadan kaptana sesimi duyurabilmek için var gücümle bağırdım fakat ses tonumu ayarlayamamışım sesimi duyaracam derken herkes bana baktı ve o günden sonra ineceği yeri söylemeye utanan insan konumuna düştüğüm söylenebilir.
ses tonunu beğenmeyen ya da minibüs o an çok sessizse ani bir çıkışla insanların dikkatini çekmekten çekinen ama fazla beklerse hem aceleci bir ses tonu ile hem de minibüs kalabalıksa ona buna çarparak ilerlemesi muhtemel insan. altı üstü müsait bir yerde veya durakta diyeceksin. sakin ol şampiyon, sana kimse gülmeyecek.
inceği yeri geçince panik yapıp söyleyen insandır. bizim okula giden minibüsler sabah 8.45 sularında öğrenci servisi gibi olurdu. bir sabah yine böyle bir minibüsteyken inceğimiz yere yaklaştık, iyice yaklaştık, daha iyice yaklaştık ve geçtik. utandığımızdan değil de (bkz: ineceği yeri söylemeye üşenen insan) olduk.
