incirli metrobüs durağında denk geldiğim, geçimini sakız satarak sağlayan 80 yaşında sakız kutusunu taşırken eli titreyen teyzedir.
onu bu halde hala çalıştıran çocuklarının da ailesininde allah belasını versin dememek elde değildir.
o teyze candır. yılmamış, o yaşta çalışıyor başkalarına el açmıyor. ulan şimdi fabrikadaki yalaka arkadaşlarımı görünce o kadın gözümde ayrı bir büyüdü arkadaş.
not: yöneticiler bunu da silerseniz ayıp edersiniz.
eminim ki 80 yaşında bir insan sabahın köründe zevkinden sakız satmıyordur ya da siz ailenizden o yaştaki birinin sakız satmak zorunda kaldığını ya da bu durumda bırakıldığını bir düşünün, biraz empati ya, insanın içi el veriyor mu hiç=?
bunun çalışma azmi ile alakası olduğunu düşünenlerin, kendi 25'lik arkadaşları ile bu teyzeyi kıyasa girmeleri onlar açısından normal ama mantık açısından analojik hatadır.
yapmayın. etmeyin.
bakış açınızı merhametten yana çevirin az.
o yaştaki insanların sağlık sorunları olur, aileleri ile zaman geçirmek isterler, iyi bakılmak zorundadırlar ve biraz da birilerine naz yapmak.*
bir kez geçerken şahit olmuştum o teyzeye. yanından öylece bakarak geçtim gittim. kafama takıldı teyzenin bu yaşta bu halde orada ne işi vardı. hayat acımasızdı gerçekten. etkilenmiştim içimden birşeyler yapmak geldi ama ne yapacağımı da bilmiyordum. devam ettim ilerledikten sonra düşüncelerime devam ederek...
yine incirli metrobüsünün orada. bir hiper marketin ** karşısındaki parkta mendil satan bir teyze var. güler yüzlü bir teyze, çok tatlı bir şey. hatta şu burnu 250 karış ** havada olan kızlar bile o teyzeden mendil almaktadır. oradan her geçişimde bir mendil alırım ondan. *
