çocukluğumun en zevkli olaylarından biridir. incir ağacından inmezdim lan. hatta salıncak bile bağlamıştım dalına. ağacın en tepesine çıkıp incirin en güzellerini yerdim. tabi eller ağızın kenarları yapış yapış olurdu annemden azarı yerdim her defasında.
edit: ayrıca bunla ilgili bi diyalog da halk arasında mevcuttur
çocukluğumu ağaç tepelerinde geçirip gerçekleştirdiğim eylem. tam kapımızın önünde, beton zeminin üzerindeki azıcık toprak parçasından çıkan koca, sağlam ağaç. sonra önüne doğalgaz şeysi koydular, ağaç doğalgaza zarar verir devrilir diye kesilmişti. sonra ben incirden tiksindim. her şeyi yok etti.
yerken ağacından düşmeside ayrı bir zevktir. halk arasındaki incir ağacından düşen yaşamaz sözüne aldırış etmeyiniz efendim. gönül rahatlığı ile düşünüz.
