çok farklı olmayan ama böyle bir yerden , inceden derinden sarsan bir film. özellikle düşündüğüm şey filmin gerçek yapımcısının hikayesinin bu filmin senaryosu olabileceği ihtimaliydi , filmin içinde film. oyunculuklar sağlamdı, böyle hafif efkarlı ve ağır havası ile aşkı bağdaştırmışlar, başına da biraz da neşeli olan ama kötü geçmişe sahip bir kız ve kendi halinde bir adam. sonuna doğru , filmi yazması ve o metro sahnesi güzeldi , ama türk yapımları ile karşılaştırırsak bir çoğundan daha kaliteli ve izlenesi bir film. bu derece ilgi görmesi de ilk baştaki ilgisizliğin bir karşılığı olsa gerek.
kısa metrajlı hali daha güzel, yalın ve akıcı olan film. uzun metrajlı çekildiğinde gereksiz detaylarla (mesela hiçbirimizin sevmediği; kıza aidsi bulaştıran kişiyle ilgili sahne) uzatılmış bir film çıkmış ortaya. zaten aytaç ağırlar'ın performansı da halil sezai'nin oyunculuğunu aratmayacak derecede başarılı olmuş kısa filmde. artı senaryo aynı, artı oyunculuklar uzun metrajlından aşağı kalır değil, ee o zaman filmi henüz izlememiş olanlara kısa metrajını izleyin derim ben. izledikten sonra da youtube'a gir, "halil sezai duman" yaz, o şarkıyı dinle ve nokta.
kısa filmden tek artısı şarkılarıyla halil sezai.
zaten halil sezai'yi patlatan (bir bakıma reklamını yapan) film oldu incir reçeli.
Kendinden bu kadar çok söz edilince merak ettiğim ama nedense bir türlü izleyemediğim filmdir ta ki şimdiye kadar. Evet film yeni bitti ve hatıralarım hala tazeyken aklımda kalanları anlatmak isterim.
Öncelikle filmde en beğendiğim karakter kesinlikle kapıcıydı. Filmde bu kadar az görünmesi her ne kadar beni üzse de olsun onu tanıdığıma sevindim. Sonra gereksiz ikililer Liza ve Erol ciddiyim çok gereksizdi. Yani metin'in de kendi halinde bir gideri olduğunu bize göstermek için o müthiş sesiyle 'istanbul' diye çığıran lisa ablamızı harcamaya gerek yoktu diye düşünüyorum. Hele Erol güya Metin'in en yakın arkadaşı ama adamı o kadar post-it içinde saç sakal birbirine karışmış şekilde gördüğü halde bir 'siktir git' lafına kaçıp gidiyor evden. gerekirse döv ama hayata döndür adamı. arkadaş arkadaşı o halde bırakmaz. bırakmamalı.
Duygu ve Metin olayını ise hala anlamış değilim. kafamda sürekli 'ne zaman aşık oldunuz siz? lafı dönüp duruyor. Hem ilk gece hadi neyse de beleşçi gibi her gece gidilir mi öyle adamın evine. Ya da hiç mi aklına bir şey gelmez be metin? Hırlısı var, hırsızı var. Bir de o Duygu'nun şirin kız tavırları beni hayattan soğuttu resmen. Gereksiz bir bebek gibi ses tonu güya 25 yaşında hanım kızımız hatta yeri gelince sanki türk edebiyatını yalayıp yutmuş, almış başını gitmiş, olgun gibi konuşuyor ama iş sevgili olmaya geldi mi bildiğimiz türk kızı.
Yine de değinmeden edemeyeceğim o metro sahnesi beni çok etkiledi. Öyle kısık sesle tartışma, adamın konuşurken nefesiyle kızın saçlarını uçuşturması falan. Tabii, ben alışık olduğum için öyle ulu orta kavgalara ne bileyim bir hayli iz bıraktı üstümde.
Hastalık olayı ise ayrı bir dünya. Zaten o adamın babası olduğu aklıma gelmişti benim. Bir kere biz türküz. o kızın o hastalığı cinsel yolla kapmış olması her ne kadar belli etmesek de ister istemez soğutur bizi o kızdan. içimizdeki 'yatarsan önüne gelenle bulaşır tabii tüm hastalıklar' diyen türke engel olamayız.
Neyse, izledim bitti. Boşuna zaman harcadım falan demiyorum çünkü daha kötülerini de izledim. Hatta Sezai'nin incir reçeli yerken ağladığı sahne benimde gözlerimi doldurmadı değil.* Daha iyisi olabilirdi, ama bu da iyiydi be.
eğer ki otobüste izleniyorsa; diğer yolculara rezil olur muyum ikilemiyle ağlamamak için o boğazda düğümlenen şeyi, orada düğüm halinde tutmaya sebebiyet veren filmdir. boğaz patlatabilir.
standart üstü bir türk filmidir. film boyunca 2 kez fena halde tongaya düştüğünüzü hissedersiniz. içinde biraz da aşk tesadüfleri sever havası olsa da zaman kaybı olmayan oldukça başarılı bir film.
içindeki aids unsuru nedeniyle dikkatli izlenmesi gereken bi filmdir.
keşke konuyu biraz daha imkansız aşk boyutundan çıkarıp hastalığa yönelselermiş.
ama bu hali de insanı salya-sümük ağlatıyor orası ayrı konu.
izlenmesi üzerinden zaman geçtikten sonra aklımda bıraktığı tek iz, barda zum olmuş bir kızı eve götürüp yatağa atmamam gerektiğini öğreten film.bu izlenim iki nedenden ötürü oluşabilir;birincisi benim öküz erkeklerden olmam (terminolojilerinde bahsederken bayanlar böyle bir türden sıklıkla bahsederler) ikincisi ise film bir hiv pozitif hastasının yaşadıklarından ziyade film endüstrimizin en iyi ( ve yalnızca) çekebildiği tür olan dramatik aşk hikayesine yoğunlaşmış olması...
bir de eklemeden geçemeyeceğim husus...yirmi farklı sitedeki profilinin sevdiği filmler bölümüne incir reçelini yazan bayan arkadaşlar, lütfen ilk gece bari sevişmesinler.yazıyorsunuz madem, prensip edinin.üzüntüyle müşahede etmekteyim.
gerçekten aşkı yaşamış insanların izlemesi gereken film. yoksa pek anlaşılmamakta sanırım bazı sahneler.
--spoiler--
evet herkes anlamıştı o adamın o kızın babası olduğunu belki ama adam aşık fotoğrafıda gördükten sonra mantıklı düşünememesi normaldi.
kız evde elini kestikten sonra yere düşen kanı saatlerce çamaşır suyuyla temizliyor vay efendim ne gferek varmış buna silse yetermiş. evet belkide yeterdi belkide saatlerce silmesine gerek yoktu çamaşır suyuyla ama kız aşık. o sahnede kız yeri temizlemekten ziyade geleceği düşünmekte ve bunu çok iyi oynamış.
--spoiler--
zaman kaybı olmayan izlenmesi gereken müthiş oyunculuklara sahne olmuş güzel film.
sen aidsli aidsli barlarda sarhoş sarhoş sabahla, hiç tanımadığın insanların evinde yatıya git, sonra da sarhoş sarhoş 'ama seks yok, ama seks yok' falan gibi laflar et. adamı aids maids demez .kerler afedersin. film daha başından, inanlılmaz mantık hatalarıyla başlıyor.
